Tym razem spod pióra znanego biblisty wyszedł pasjonujący szkic historyczny, ukazujący życiorysy szesnastu kobiet z księgi ważnej dla chrześcijan. Czy zastanawialiście się kiedyś nad ich faktyczną rolą, wszak nie wszystkie uosabiały najwyższe cnoty. Przecież nie brakowało jednostek przewrotnych, czy wręcz przebiegłych, i to jest najciekawsze w tej opowieści.
Dlaczego jednak z bogatego panteonu niewiast, ks. Waldemar Chrostowski przypomniał jedynie o garstce? Pisarz katolicki argumentuje, iż Stary Testament jest mniej znany niż Nowy Testament. W związku z powyższym, naczelnym zamysłem autora było przedstawienie sylwetek postaci żeńskich tych znanych i nieznanych.
Ksiądz profesor Waldemar Chrostowski zajmująco kreśli portrety kobiet takich jak: Ewa, Sara, Anna, Miriam, Estera.... Pisze o ich rzeczywistej roli w czasach, w których przyszło im żyć. Zatem ile wiemy o gospodarnych paniach domu, strzegących domowego ogniska?
Publikacja jest bogato ilustrowana, pięknie wydana, na kredowym papierze.
Teolog związany z UKSW demitologizuje swoje bohaterki, podważa obowiązujące stereotypy. Wszystkie charakterystyki są pogłębione, a każdy z rozdziałów zakończony osobną konkluzją.
Profesor z wyjątkową swadą i starannością oprowadza czytelnika po świecie biblijnym, czyniąc to w sposób równie wnikliwy, co niezawiły. Ksiądz Chrostowski przybliża nam losy kobiet, często zapomnianych, a które nawet w najmniejszym stopniu nie ustępowały mężczyznom. Bywały odważne, charyzmatyczne, zdeterminowane oraz zaradne.
Tę wyjątkową publikację otwierają dzieje ,,matki wszystkich żyjących", czyli Ewy. Badacz utrzymuje, że imię pramatki oznacza ,,żyć". Następnie biblista przechodzi do kolejnych historii: Sara-matka wierzących, Tamar symbolizuje pragnienie macierzyństwa, Miriam to posłannictwo siostry. Rut i Noemi ukazane jako wzór cnót, wierności. Natomiast Abigail stanowi archetyp roztropności, a Batszeba została królewską wybranką. Judyta to symbol spokoju, opanowania, Estera zaś troszczyła się o naród.
Treść książki Kobiety w Piśmie Świętym w żadnej mierze nie jest przesłodzona. Ks. prof. Waldemar Chrostowski nie przytacza mdławych historii, te z hagiografią nie mają nic wspólnego. Wskazuje na upadłe moralnie kobiety jak: Dalila, Izabel, Rachab, Debora.
