Brudy polityki i partykularne interesy

 Współpraca recenzencka z Autorem

O tym, że polityka to niewdzięczna ''kochanka", przekonało się już wielu. Wciąż jednak pozostają tacy, którzy w zupełności nie pojęli jej nauk. Kolejne lekcje będą bolesne, co znakomicie uwypukla Wojciech Kulawski w najnowszym, świeżym thrillerze Rok 2022.

Rok 2022 przynosi Polsce poważne problemy ekonomiczne, gospodarcze. W dodatku nieustępliwi oraz zacietrzewieni działacze partii politycznych nie zaprzestali intryg i wzajemnej rywalizacji.
Któryś z polityków wpada na pomysł, wydawałoby się, że wynikający z pobudek idealistycznych. Ale czy tak naprawdę jest? Czy wszyscy zdają sobie sprawę z wynikających konsekwencji? Na czym owa idea miałaby się opierać? Oferta rządzących adresowana jest do osób bezrobotnych, niemogących poradzić sobie z rosnącymi wciąż zadłużeniami. Program nosi nazwę ''pracy dobrowolnej''. Jak to ma wyglądać w praktyce?

Niestety, w całym tym pozornie szlachetnym projekcie pojawiły się rysy. Rysy, które pozostaną na długo. Osoby zakwalifikowane do udziału w nim zostałyby zobligowane do pracy na rzecz pracodawcy przez 24 godziny na dobę. Ten w zamian spłaca ich wszystkie zobowiązania. Ale....
Aby przystąpić do programu, należy przejść specjalistyczne szkolenie w zamkniętym szkoleniu. I tu wszystko się zaczyna....

Na prośbę pewnego polityka, sprawę ma zbadać dziennikarz śledczy Adam Wolański. Ktoś odkrył zamiary naszego bohatera i sprawa niemal spaliła na panewce. Kto się boi prawdy?

Lektura Roku 2022 jest niepokojąca, ukazuje złożoność, przewrotność natury ludzkiej. Fabuła została dobrze skrojona, poruszono również problem łamania zasad etyki zawodowej. Pisarz wzbudza w czytelnikach refleksję nad tym, do czego zdolny jest człowiek w imię realizacji własnych interesów. Całość utworu pozostaje logiczna i spójna, sprawia, że zatrzymujemy się tu na dłużej. Napięcie systematycznie rośnie, sporo tu wątków kryminalnych, ale też psychologicznych.

Wojciechowi Kulawskiemu rewelacyjnie udało się odmalować meandry polityki, gdy pod płaszczykiem najwyższych cnót, kryją się faktyczne intencje. I te duchy przeszłości.... Aczkolwiek retrospekcje te nie zaburzają ogólnego odbioru dzieła.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Panu Wojciechowi Kulawskiemu.

==========================================================

Niezbędne informacje o książce:

Tytuł: Rok 2022

Autor: Wojciech Kulawski

Gatunek: Thriller

Wydawnictwo: Wydawnictwo Nocą

Suma stron:: 462

Antologia myśli zebranych

 Współpraca recenzencka

W zbiorze Mistyczna podróż-365 kroków dokonano przypomnienia i usystematyzowania najważniejszych kategorii etycznych. Wskazano na kontrastujące i pozostające w zasadniczej sprzeczności postawy: dobro- zło, prawda-kłamstwo. Są to prawdy ponadczasowe i uniwersalne.

W recenzowanym tomie zebrano aforyzmy na każdy dzień roku, stąd właśnie ten tytuł. Na końcu opracowania odnajdziemy wykaz ich źródeł. Zapiski winno czytać się na spokojnie, z uwagą i namysłem nad własnym postępowaniem oraz ludzkimi skłonnościami.

Wszystkie te drogowskazy z pogranicza filozofii, moralności, religii, są dla nas ostrzeżeniem przed płytkimi, pochopnymi i schematycznymi ocenami: /Patrz, nie mów/patrz, nie myśl/patrz, nie naklejaj etykiety.Uproszczone sądy i wartościowanie przychodzą nam łatwo, za łatwo: /Tygrys atakuje zębami/byk rogami/ człowiek słowami.

Autor zachęca nas do podjęcia trudnej i wyczerpującej pracy nad sobą, walki ze słabościami. Ma na to receptę: /Nie staraj się być lepszy od drugiego człowieka/ staraj się być lepszy, niż byłeś chwilę wcześniej.

Marcin S. Wilusz docieka, pyta, czym w istocie jest człowieczeństwo. Dokąd zaprowadzą nas nieustanne przemiany społeczne? Czerpie pisarz mnóstwo z mądrości innych, czytelników również do tego namawia.

Mistyczna podróż- 365 kroków jest kluczową, ważną publikacją, zwłaszcza w świecie odwróconych wartości, nieszczęśliwych, pogubionych i uzależnionych ludzi, bliskich nam osób. Poeta nie moralizuje, nie narzuca odbiorcom żadnego światopoglądu. Jego dzieło będzie zatem zdecydowanym komentarzem do aktualnych, współczesnych wydarzeń: /Nie istnieje wojna sprawiedliwa/udział w wojnie zawsze jest złem/zabicie człowieka zawsze jest złem/bez względu na powód/nie zamieniaj kobiet we wdowy, a dzieci w sieroty/nie walcz, zwyciężaj.

Mistyczna podróż....stanowi jedną z tych lektur, które dodają otuchy w niebezpiecznych, niepewnych czasach.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję serdecznie Panu Marcinowi S. Wiluszowi, była to rzeczywiście niezwykła i niezapomniana podróż.

========================================================================

Informacje o książce:

Autor: Marcin S. Wilusz

Tytuł: Mistyczna podróż-365 kroków

Gatunek: etyka/filozofia

Wydawnictwo: Wydawnictwo Centrum pl.

Suma stron: 156

Otyłość: jak to się wszystko zaczęło....?

Współpraca recenzencka z serwisem nakanapie.pl.

22 maja przypadł Europejski Dzień Walki z Otyłością (EOD). Domniemywa się już, że w Polsce w 2035 roku ponad 35 procent dorosłych mężczyzn i kobiet, cierpiało będzie na tę chorobę.

Nadmienić warto, że choć otyłość jest plagą naszych czasów, to jednak stanowi poważny problem od wieków. Dostrzegli to już uczeni starożytności, o dolegliwości tej pisał w swoich dziełach wybitny medyk, Hipokrates. Również Awicenna wskazywał na reperkusje otyłości.
Wiadomo już, że nadprogramowe kilogramy niosą ze sobą mnóstwo konsekwencji zdrowotnych typu: nadciśnienie tętnicze, nowotwory, choroby układu krążenia...

WHO umieściła otyłość na liście Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób pod numerem E66. Na czym polega to schorzenie? Głównie na kumulowaniu się tkanki tłuszczowej, wpływającej na znaczne pogorszenie się stanu zdrowia.

Z lektury reportażu My, skrajnie otyli dowiadujemy się, iż klasyfikacja stopnia poziomu otyłości wprowadzona została w 1997 roku przez Światową Organizację Zdrowia. Wskaźnik masy ciała, tzw. BMI podpowie nam, czy zmagamy się jeszcze z nadwagą, czy już z otyłością.
Genezy próby pomocy takim osobom należy szukać już w latach 40. XX wieku, wówczas to francuski lekarz dokonał charakterystyki tejże przypadłości. Jean Vague wskazał na dwa jej typy: brzuszna i biodrowo-udowa.

Bohaterowie recenzowanej książki wspominają o swoich zmaganiach ze skrajną otyłością (m.in. niezdrowy tryb życia, znikoma aktywność fizyczna). Wielu z nich zdecydowało się na przeprowadzenie operacji bariatrycznej, inni jej nie doczekali. O swoich doświadczeniach w pracy z ludźmi walczącymi o lepszy stan zdrowia, opowiadają: pielęgniarka, ratownik medyczny, psychodietetyk, pracownice Ośrodka Pomocy Społecznej, specjalista ds. leczenia otyłości.

Bez wątpienia historie zamieszczone w publikacji My, skrajnie otyli mogą okazać się przydatne dla wielu z nas próbujących pokonać otyłość lub nadwagę, od których zaczynają się kłopoty ze zdrowiem. Stanowią przestrogę przed lekceważeniem pierwszych sygnałów, wysyłanych przez organizm, ale też przed stygmatyzacją innych i schematycznym myśleniem. Rozmówcy Magdaleny Gajdy tego doświadczyli. Dodatkowo autorka obala stereotypy np. na temat tego, że choroba ta dotyczy krajów słabo rozwiniętych.

Ile jesteś w stanie zrobić, aby osiągnąć swój cel?

 Współpraca recenzencka z Autorką

Pytanie to nasuwa się w świetle lektury powieści Roksany Samagalskiej pod wiele mówiącym tytule Podwójna moralność.

Czasem największą odwagą jest podjęcie decyzji, nawet jeśli wszystko wokół wydaje się nie mieć sensu.

 

Przed bohaterami mnóstwo dylematów natury etycznej. Czy ich decyzje będą racjonalne?

Któż z nas nie miał okazji poznać grupy osób, których postępowanie w codziennym obyciu pozostawało wiele do życzenia. Chodzi tu o stosowanie podwójnych standardów. 

Jeśli chcesz, by ktoś cię pokochał, musisz mu na to pozwolić.

Pisarka w swojej twórczości boleśnie demaskuje obłudę środowiska artystów.

Ale od początku. Joanna i Wiktoria są przyszłymi aktorkami, poznały się podczas sprawdzania list przyjętych. Czy świeżo upieczone studentki mają pojęcie, jak bezwzględny i brutalny jest to świat, w którym niepodzielnie panują brak jakichkolwiek zasad i degrengolada moralna?

Kiedy zabraknie ci połowy serca, najgorsza jest cisza, która je wypełnia.

Miłość czy kariera? I za jaką cenę? Roksana Samagalska zwraca uwagę na konsekwencje zasad łamania etyki zawodowej. Piętnuje też wszystkie przywary ludzkie: cynizm, chciwość, kłamstwo, wyniosłość, próżność. 

W Podwójnej moralności postaci są wyraziste, nie brakuje również czarnych, zdemoralizowanych zupełnie charakterów. Ich sylwetki są mocno pogłębione, wnikliwie ukazane.

Wsłuchaj się w bicie swego serca, tylko ono zaprowadzi cię tam, gdzie powinieneś dotrzeć.

Czy przyjaźń między dorosłymi już kobietami, przetrwa? Jakie okoliczności wystawią ich relację na próbę? 

Historia przedstawiona jest do bólu wiarygodna, życiowa, tytuł mistrzowski. Całość misternie skonstruowana i przemyślana. Ponadto okładka charakterystyczna i wymowna.

Czy piękne i szlachetne deklaracje są w istocie szczere? Jak to zwykle bywa, życie zweryfikuje dotychczasowe prawdy i ideały. Czy nie będzie za późno? Jakie decyzje podejmą nasi bohaterowie?

Każdy z rozdziałów zawiera odpowiednie wprowadzenie, tj. oznaczone zostało stosownym cytatem.

Podwójna moralność to druga książka w dorobku tej interesującej i świeżej Autorki, której dziękuję za egzemplarz recenzencki.

==================================================================

Garść informacji:

Autor: Roksana Samagalska

Tytuł: Podwójna moralność

Gatunek: literatura obyczajowa/romans

Wydawnictwo: Virtualo

Suma stron 274

'Być wolnym nie wystarczy zrzucić swoich łańcuchów, musisz żyć w sposób, który szanuje i zwiększa wolność innych'

 Współpraca recenzencka

Dowodem świadczącym o prawdziwości sentencji, autorstwo przypisywanej Nelsonowi Mandeli, są perypetie bohaterów ukazane w niewielkim tomiku Mokra biel Bambino.

Historie, które mogły przydarzyć się każdemu z nas. Jest tu wszystko to, co nas codziennie spotyka: zawody, rozczarowania, niewłaściwe wybory. Dostajemy opowieści z życia zwykłych, przeciętnych ludzi, ich zmagania z własną niedoskonałością, monotonią oraz przewidywalnością.

Prawdziwe uczucia, prawdziwe tęsknoty. Treść ujmuje autentycznością, aktualnością, dojrzałością i świeżością spojrzenia. Rozliczenia z przeszłością, indywidualne przypadki. Nie ma tutaj gotowych recept.

Mokra biel Bambino stanowi antologię odrębnych losów, napisaną z wyjątkową drobiazgowością i wyczuciem, mimo zachowania krótkiej formy literackiej. Autorka podjęła się tematu przemijania, kruchości, ulotności życia.

Śmierć [...]. Mogę ją spotkać na zakręcie swojej ulicy, na podmiejskiej drodze [...] i w metrykach moich najbliższych.

Tu nie ma oczywistych, przesłodzonych rozwiązań,  nijak mających się do życia? 

W swojej twórczości Aleksandra Igras poszukuje odpowiedzi na wiele ważnych, egzystencjalnych pytań. Mamy tu liczne kontrasty i zestawienia.

Młode musi z młodymi, a stare z takimi samym starym.

Całość zamyka świadomość nieuchronnego kresu:

Wiem, że powoli zmierzam w stronę starości. Widzę jej niewyraźny brzeg, rodzice nadal żyją, a czterdziestoletni bambino wcale nie jest gotowe na ich odejście. 

Skąd ten tytuł? Rozwiązanie odnajdziecie pod koniec lektury. Bohaterowie nie są świadkami zawrotnych wydarzeń dziejowych. Dopadło ich samo życie.

Proza ujmuje autentycznością, świeżością i realizmem. Książka ma poręczny format, idealny do torebki, gdyż nie zajmuje dużo miejsca.

Czy  rzeczywiście wszystko można wybaczyć?

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Pani Aleksandrze Igras.

====================================================================

Garść informacji:

Tytuł: Mokra biel Bambino

Autor: Aleksandra Igras

Gatunek: literatura piękna

Wydawnictwo: Seqoja

Suma stron: 124

 

Dokąd zmierzasz, Unio?

 Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Postawione w tytule recenzji pytanie wydaje się zasadne, gdyż obecny rok jest faktycznie przełomowy dla Wspólnoty. I to pod wieloma względami: wybory do Parlamentu Europejskiego, rewizja dotychczasowych traktatów.

Dariusz Lipiński w interesującym i plastycznym studium przypadku Czy Unia Europejska przetrwa rok 2024?, zwraca uwagę na nowe zjawiska trapiące tę organizację i jej struktury. Mianowicie korekta kluczowych rozporządzeń niepokojąco ma ograniczać status quo krajów członkowskich (w zakresie polityki zagranicznej, obronności, waluty) z naciskiem na hegemonię Francji i Niemiec. Autor sygnalizuje również o domniemanej zmianie autonomii strategicznej, tj. wypchnięcia sił amerykańskich z Europy.

Czy ten rok może okazać się proroczy? Czas pokaże.

Skąd tytuł tego opracowania? Jego genezy należy szukać w twórczości sowieckiego dysydenta. W 1969 roku Andriej Amalrik opublikował esej: Czy Związek Sowiecki przetrwa do roku 1984. Pisarz się mylił, ale nieznacznie.
Felietony zawarte w tomie Czy Unia Europejska przetrwa rok 2024?, publikowano w różnych miejscach i na przestrzeni lat 2018-2024. Książka jest analitycznym i wnikliwym spojrzeniem na UE, różniącej się obecnie od pierwotnych koncepcji i założeń.

Czy ze wszystkimi tezami Dariusza Lipińskiego możemy się zgodzić? Niekoniecznie, wiele z nich podlega polemice. Wszystkie teksty są zbiorem przekonań polityka na temat tego, jak Wspólnota wyglądać powinna. Fizyk i nauczyciel akademicki przypomina idee Ojców założycieli, mocno odległe i uznane za przestarzałe. Wskazuje też na zasadę: In varietate concordia.

Źródeł wszelkiego rozprzężenia Dariusz Lipiński upatruje w rozmaitych ideologiach i dyktaturze mniejszości. Czy słusznie? W każdym razie związkowi decydenci próbują łajać Polskę, prezentując jedynie słuszną wizję naszego kraju.

Unia Europejska ulega systematycznym przeobrażeniom, ideologizacji i poprawności politycznej. Czy nadmienione wcześniej bolączki są naturalnymi procesami dziejowymi: absurdalne restrykcje, dyskusyjna polityka karna, moralizatorstwo brukselskich elit? Nie.

Z kufra tajemnic

Współpraca recenzencka

Pod tym intrygującym oznaczeniem thrillera o właściwym tytule Sprzymierzeniec, odnajdziemy smaczne wątki z pogranicza science fiction i political-fiction.

Zarys fabuły

Współczesność, rok 2025. Dociekliwy i zaangażowany dziennikarz śledczy wpada na trop zagadki z przeszłości. W 1945 roku wywiad dogorywającej III Rzeszy otrzymał pewną propozycję, wpływającą na bieg ludzkości. Maciek ma twardy orzech do zgryzienia, gdyż w swoim odkryciu nie jest sam. Okazuje się, iż tym tematem interesuje się ktoś jeszcze, ktoś znacznie ważniejszy i potężniejszy.

Dlaczego ta, wydawałaby się, archiwalna sprawa nurtuje wysokiego rangą polskiego urzędnika? Co się za tym kryje albo kto? Pytań jest znacznie więcej: co zawiera w sobie tajemniczy depozyt, że rozgrzewa wielu do czerwoności?

Od dekad wysyłaliśmy w kosmos informacje w poszukiwaniu obcej inteligencji. Twierdziliśmy, że Wszechświat milczy. A co jeśli się mylimy? Może Wszechświat wcale nie milczy, tylko my jesteśmy głusi na najbardziej doniosły sygnał.

Sprawy zaczynają przybierać taki, a nie inny obrót. Na wierzch wypływają informacje, o których wolelibyśmy nie wiedzieć. Europa i świat kolejny raz na krawędzi. Sytuacja zaczyna się wymykać spod kontroli, Amerykanie zapowiedzieli ''rozwód'' z NATO... Czy kres Polski jest bliski, czy dojdzie do konfliktu atomowego? Czy wierzycie, że jesteśmy sami we Wszechświecie?

Sporym walorem książki są wartka akcja i wplecione w nie aktualne wydarzenia geopolityczne. Czyta się szybko, lektura jest zajmująca. Akcja wielowątkowa, motyw sztucznej inteligencji, wykorzystywanej w niewłaściwy sposób, przynoszący rychłą zgubę cywilizacji.

Kim jest tytułowy Sprzymierzeniec i jaka jest jego rola w przedstawionych wydarzeniach? Jaką ma propozycję, która wstrząśnie najważniejszymi przywódcami?

Udało się pisarzowi stworzyć wiarygodny thriller, wszak w obecnych czasach nic już nie jest pewne. Treść trzyma w napięciu do samego końca. Są to wizje ładu europejskiego i światowego kasandryczne i niezupełnie surrealistyczne.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Panu Bartoszowi Rdułtowskiemu.

==================================================================

Garść niezbędnych danych:

Tytuł: Sprzymierzeniec

Autor: Bartosz Rdułtowski

Gatunek: fantasy/science fiction

Wydawnictwo: Technol

Suma stron: 288