W ostatnich dniach mogliśmy się zapoznać z rozmaitymi wspomnieniami ludzi pióra na temat Jerzego Urbana, ponoszącego moralną odpowiedzialność za śmierć ks. Jerzego Popiełuszki.
Skala wazeliniarstwa jest niestrawna, gdy pisze się o Jerzym Urbanie, jako wybitnym intelektualiście. Swój popis dał Witold Kuczyński: Urban nie ma nic wspólnego z zabójstwem księdza Jerzego Popiełuszki. Zwalczał go słowem, bo ks. Popiełuszko zwalczał władzę, którą Urban poparł nie dla swych korzyści, lecz z poczucia racji. A zabójstwem było dziełem wrogów Jaruzelskiego w ówczesnej bezpiece lub nawet w Moskwie.
Mylnie pojmowana wolność słowa zaślepia wielu, mści się. Zwolennicy twórcy ,,Nie" zapominają, że nie zamkną ust prawdzie. Swoje trzy grosze dołożył naczelny bezrobotny dziennikarz, Tomasz Lis: Urban bywał strasznie paskudny, ale pisał nieskończenie lepiej niż 99,95% komentujących jego śmierć. Musi być mu przykro, że finalnie wywołał tsunami grafomanii.
Dając pokaz ignorancji i przekraczając granicę dobrego smaku, swój wpis popełnił jezuita o. Grzegorz Kramer: Na serio i bez ironii. Wierzę, że Jerzy Popiełuszko powie teraz Jerzemu Urbanowi, jaka była i jest Prawda. Ufam, że będą mieli teraz dużo czasu na pogawędki.
Sympatycy ,,Goebbelsa stanu wojennego'' odlecieli totalnie. Olga Lipińska w jakimś trudnym do pojęcia odurzeniu, napisała: [Odszedł- przy. aut.] Jeden z najświatlejszych umysłów.
Niejaki Maciej Gdula, również nie szczędził słów uznania pod adresem ulubieńca salonów: Niech spoczywa w pokoju, a jego teksty niech będą czytane.
Urbana broni wiele osób i środowisk, którzy: kłamali rano, nocą i wieczorem. Skandaliczną decyzją włodarzy stolicy było wydanie zgody na pochowanie tego człowieka na Powązkach Wojskowych.
Lewica rzewne łzy leje po tej stracie.
Spijał sobie Urban miód z dziubka Michnika i odwrotnie.
