''Czytanie książek to najpiękniejsza zabawa, jaką sobie ludzkość wymyśliła...''
niedziela, 2 marca 2025
Siła marzeń
środa, 26 lutego 2025
Homo homini lupus est
Współpraca recenzencka
Łacińska sentencja znakomicie oddaje istotę rzeczy zawartą w autobiografii pióra Karoliny Kasprzak- Dietrich @Wszyscy. Czyli jak Wszechświat się ze mną zabawił.
Książka stanowi zapis traumatycznych doświadczeń autorki zmagającej się z hejtem, przemocą i obmową. Wszystkie te okoliczności odcisnęły piętno na życiu kobiety, rujnując je niemal doszczętnie.
Destrukcyjna siła plotki, pomówień i wszechobecnej zawiści i wynikające z tego konsekwencje (emocjonalne, zdrowotne, finansowe). Są to typowe postawy występujące wszędzie, ale najbardziej dostrzegalne są w małych środowiskach, w których wszyscy się znają.
Siła jest kobietą.
Lektura książki stanowi przestrogę dla nas wszystkich. Jak często sami wyciągamy zbyt ostre, pochopne wnioski z krzywdzących, zasłyszanych, niesprawdzonych do końca informacji? Zastanów się, zanim ocenisz i potępisz. Samodzielne myślenie jest jednak procesem złożonym, wymagającym odrobiny odwagi.
Można oczywiście rozważać, skąd w ludziach tyle jadu i nienawiści, ano przyczyn jest mnóstwo. To już temat na odrębne opracowanie.
Karolina Kasprzak-Dietrich zaprasza nas do swojego świata, naznaczonego bólem, cierpieniem, smutkiem i uzasadnionym poczuciem niesprawiedliwości. Dużo tu melancholii, ale też zdolności do autorefleksji.
Szanuj przeszłość, ale się w niej nie zatrzymuj.
Pisarka jest szczera, otwiera się przed czytelnikiem, uzewnętrzniając swoje uczucia. Spisanie tych wszystkich przeżyć wiele ją kosztowało, teraz z umiarkowanym optymizmem patrzy w przyszłość.
Opowieść została podzielona na rozdziały, w ten sposób zachowano właściwy porządek.
Nigdy nie mów o sobie źle, inni zrobią to lepiej za ciebie.
Oczernianie to chyba jedna z najstarszych profesji, dawniej rozmaite informacje przekazywano właśnie z ust do ust. Dzieje plotki sięgają czasów najdawniejszych, choć samo słowo godsibb nie miało pejoratywnych skojarzeń, oznaczało opiekunkę, przyjaciela domu. Negatywnego wydźwięku nabrało dopiero w XVI wieku i trwa do dziś.
Społeczeństwo lubi sięgać po pręgierz w stosunku do innych, wobec swoich przewinień nie jest już tak nadgorliwe. Z opowieści Karoliny Kasprzak-Dietrich wynika, iż rozpowszechnianiem kłamliwych informacji na jej temat, zajmowali się ludzie o ugruntowanej pozycji zawodowej i społecznej.
W całej tej historii zabrakło jednego sprawiedliwego, który rzuciłby: ''Kto jest bez winy, niechaj pierwszy rzuci w nią kamieniem".
Za egzemplarz do recenzji dziękuję Autorce.
niedziela, 23 lutego 2025
Wszyscy ludzie Kremla
Był sierpień 2022 roku, kiedy na granicy polsko-ukraińskiej zatrzymany został człowiek, od jakiegoś czasu podejrzewany o gromadzenie materiałów z Ukrainy dla Rosjan. Ten mężczyzna to Paweł Rubcow vel Pablo Gonzalez.
Reportaż Szpiedzy Putina to studium indywidualnych przypadków, poświęcone rosyjskim wpływom w Polsce.
O tym, że takie zjawisko dotyczy naszego kraju, świadczy pajęcza sieć powiązań osób ze świata biznesu, polityki z oligarchami od Putina. Tutaj dobrym przykładem będzie właśnie działalność Pawła Rubcowa, który w pole wywiódł prawie wszystkich. Aczkolwiek Grzegorz Rzeczkowski bagatelizuje ten fakt, uważa go za mało istotny.
Wątpliwości co do obiektywizmu publicysty ,,Gazety Wyborczej"...
Treść książki Szpiedzy Putina bywa stronnicza, gdyż Rzeczkowski łączy polityków z prawej strony z agenturą Kremla. O to próbka śledztwa autora: Polska, którą w latach 2014-2015 zdestabilizowała do dziś niewyjaśniona w pełni afera taśmowa. Jej efektem była zmiana władzy z prozachodniej i antykremlowskiej na wrogą Europie, realizującą rosyjską agendę z przymrużeniem oka patrzącą na ofensywę powiązanych z Rosją polityków i biznesmenów w polskiej sferze publicznej.
Długie ramię Moskwy solidnie wspierało i wspiera prominentnych aktywistów ze sceny liberalno-lewicowej.
Dziennikarz raczej zapomniał o słynnych słowach, wypowiedzianych przez Donalda Tuska po ataku na Gruzję: Chcemy dialogu z Rosją taką, jaką ona jest. Zatem dobre relacje ważniejsze niż wszystko inne (łamanie praw człowieka, zabójstwa polityczne). Powyższego cytatu próżno szukać na łamach publikacji.
Agnieszka Piwar z ,,Myśli Polskiej" to postać rzeczywiście kontrowersyjna, znana jest z radykalnych przekonań. Na blogu dzieli się swoimi refleksjami na temat stosunków polsko-rosyjsko-białoruskich.
Wiedza Grzegorza Rzeczkowskiego nie jest odkrywcza, a sama zawartość jednostronna i tendencyjna. Przy okazji przypomniał sprawę Józefa Oleksego oskarżonego w 1995 roku o współpracę z obcym wywiadem. Publicysta utrzymuje, że nasz wschodni sąsiad zamierzał zablokować w ten sposób wstąpienie Polski do NATO. Warto jednak pamiętać, że nieżyjący już były premier miał doświadczenie wywiadowcze (Agenturalny Wywiad Operacyjny).
piątek, 21 lutego 2025
O przekraczaniu granic
Współpraca recenzencka
Przyszłość, rok 2077 i lata następne, ośrodek naukowy, kontrowersyjne badania.... Brzmi intrygująco? To wszystko znajdziesz w najnowszym thrillerze psychologicznym Anny S. Cichosz Akademia Psychopatów. Uwaga: czytasz na własną odpowiedzialność.
Wśród uczestników badań naukowych znajduje się Raisa, która po opuszczeniu placówki staje się zupełnie inną osobą. Zresztą bohaterka od samego początku nie wzbudza naszej sympatii, gdyż jest mocno odpychająca. Kobieta stanowi uosobienie wszelkiego zła: bywa przewrotna, nie wie, co to moralność. Raisa nie odczuwa absolutnie żadnych emocji, znakomicie została wyszkolona w swojej profesji. Zręczna manipulantka szybko osiąga swoje cele, osacza zakochanych w niej mężczyzn.
Manipulacja, której wielu ulega, poważne zaburzenia osobowości, każde spotkanie z bohaterką to ryzyko....
Zatem, kim więc jest psychopata? Według definicji przyjętej przez medyków psychopata to osoba niedostosowana społecznie, pozbawiona empatii i odpowiedzialności za swoje czyny. Taka jednostka żeruje na uczuciach innych, odczuwa radość z powodu wyrządzonych krzywd.
Siłą psychopaty jest systematyczność. Wdziera się do umysłu cierpliwie, drobnymi kroczkami. Nie robi rewolucji, tylko cichaczem zasiewa maleńkie ziarenka myśli, których nie spostrzeżesz, póki nie wyrosną z nich destrukcyjne myśli i przekonania.
Dlatego też są to często najbliższe nam osoby; zagadnienie jest złożone i początkowo trudne do uchwycenia. Po skończonej lekturze w głowach wielu czytelników może zapalić się czerwona, ostrzegawcza lampka.
Autorce udało się stworzyć pogłębiony portret psychologiczny wszystkich postaci.
Bez wątpienia Anna S. Cichosz miała ciekawy i ważny pomysł na tę opowieść, każdy z rozdziałów okraszony został cytatem z literatury przedmiotu na temat tego schorzenia. Tematyka podjęta przez pisarkę prowokuje odbiorców do zadawania istotnych pytań.
Czy w każdym można rozbudzić przerażające instynkty? Do czego prowadzą chore, nieuzasadnione eksperymenty? Czy każdy z nas ma w sobie pierwiastek zła?
Akademia psychopatów jest dopiero pierwszym tomem, o historii tej jakże trudno zapomnieć. Autorce gratuluję świeżości koncepcji i inwencji twórczej, to jest to! Gorąco dziękuję za przekazanie mi egzemplarza do recenzji i pobudzenia do namysłu nad rozmaitymi sprawami.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Garść praktycznych informacji:
Autor: Anna S. Cichosz
Tytuł: Akademia Psychopatów
Gatunek: thriller psychologiczny
Suma stron: 328
Wydawnictwo: Strefa Cichosza
poniedziałek, 17 lutego 2025
Bolesne wspomnienia powracają
Współpraca recenzencka
I to za sprawą korespondencji...
Od dramatycznych wydarzeń minęło kilka lat, Irena Szarada wciąż pozostaje energiczną i przedsiębiorczą wdową, z powodzeniem zarządzającą własnym ośrodkiem wczasowym. Pensjonat znajduje się w atrakcyjnej, malowniczej miejscowości. Co roku przyciąga lojalnych, stałych lokatorów. Czy faktycznie jednak wszyscy dobrze życzą kobiecie?
Kiedy przeszłość nie pozwala o sobie zapomnieć...
Od pewnego czasu Irenie sen z powiek spędza nurtująca ją sprawa: otóż od niedawna otrzymuje tajemnicze listy z pogróżkami. Kim jest nadawca, dlaczego prześladuje Szaradę? Z jakiego powodu próbuje ją zniszczyć?
Gospodyni jest roztrzęsiona zaistniałymi wydarzeniami, kto tak bardzo ją nienawidzi? Nietypowe zachowanie właścicielki pensjonatu zwraca uwagę gości. Czy wśród nich jest tajemniczy autor listów, może jest to ktoś, kto po kim się tego zupełnie nie spodziewamy? Czy Irena może komuś zawierzyć swój kłopot? Czy zawsze i wszystkim można zaufać?
Fabuła powieści Listy z jeziora utrzymana została w konwencji starych, dobrych kryminałów.
Czego zatem może spodziewać się czytelnik?
Mamy tu mnóstwo wątków, tropów, nieoczywistych rozwiązań. Mnogość postaci pojawiających się na kartach utworu, zdecydowanie podnosi jego temperaturę. Napięcie rośnie wraz z każdą nową, pojawiającą się osobą. Nie brakuje tu również akcentów humorystycznych:
-Ja nie jestem ambitna według szefowej?-oburzyła się dziewczyna
-Naukowo nie, raczej majątkowo.
Co więcej?
Listy z jeziora to życiowa opowieść o trudnych, codziennych wyborach, walce o prawdę i sprawiedliwość. Perypetie Ireny Szarady i innych wciągają od samego początku.
Historia z morałem...
Lektura książki dobitnie pokazuje, jak szybko przychodzi nam osądzanie, stygmatyzowanie innych ludzi, mało o nich wiedząc. Często wydajemy pochopne wyroki, nie zdając sobie sprawy z tego, co dany człowiek czuje, przeżywa, jakie są jego emocje. Łatwo jest zaszczuć i zniszczyć. Prawda zawsze się obroni, choć nie wszyscy są na nią gotowi.
Za egzemplarz do recenzji dziękuję Pani Agnieszce Korol.
czwartek, 13 lutego 2025
Zarządzanie własnymi środkami
Współpraca recenzencka
Ta cenna i niezwykle pożądana umiejętność, zwłaszcza w dobie galopującej inflacji, będącej wypadkową różnych okoliczności, pozwoli uniknąć wielu pułapek. Wiadomo, że zjawisko to ma charakter destrukcyjny, gdyż rujnuje i tak nadszarpnięty często budżet domowy.
Jak mądrze wydawać pieniądze i rozsądnie je inwestować, żeby nie stracić? Jak planować wydatki w sposób racjonalny? Na czym polega przemyślana strategia inwestowania?
Tego wszystkiego i wiele więcej dowiesz się z lektury ważnego poradnika (jakże wyróżniającego się zawartością na tle innych) Władca Finansów Michała Mikołajczyka.
Warto to wiedzieć...
- Testament i dziedziczenie: jak to wygląda w praktyce?
- Dlaczego należy wcześniej uporządkować ziemskie sprawy?
- W jaki sposób sporządzić taki dokument, aby spełniał wymogi formalne?
poniedziałek, 10 lutego 2025
Inna historia? Niekoniecznie
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.
O II wojnie światowej napisano i powiedziano już wiele. Literatury w tym zakresie mamy mnóstwo, nie wyłączając prób ujęcia życiorysów niemieckich i sowieckich dyktatorów. Równie bogata pod tym względem jest kinematografia europejska czy światowa.
Recenzowana synteza jest nieco wyróżniającą się na dotychczasowym tle, ukazuje ten wyniszczający konflikt z innej perspektywy. Osią opowieści są wprawdzie wydarzenia związane z drugą wojną światową, tyle że autor prezentuje węższą tematykę. Czy jest to optyka lepsza, pełniejsza?
Marco Pizzuti przyjął określoną formułę swoich rozważań na zasadzie ,,tego jeszcze nie wiedzieliście'': paskudne skłonności kanclerza III Rzeszy i jego grafomańska wykładnia dziejów. To w Mein Kampf Adolf Hitler streścił całą swoją rasistowską politykę. Włoch porusza owe zagadnienia, nadając im bulwarowy ton. Czy kwestie te wnoszą coś nowego? Nie.
Na książkę II wojna światowa. Inna historia składa się osiem esejów, których wartość merytoryczna pozostaje dyskusyjna. Rozważania są nierówne, za dużo tu teorii spiskowych. Rzetelność naukowa autora pozostawia wiele do życzenia. Poza tym publikacja ma jeszcze sporo innych mankamentów: szkodliwe nadinterpretacje, pomyłki faktograficzne, wynikające również z przekładu. Oczywiście, Giuseppe Flavio to nikt inny, jak Józef Flawiusz, autor Wojny żydowskiej.
Można tu znaleźć błędy rzeczowe: w 1937 roku (od 28 maja) premierem Wielkiej Brytanii był Neville Chamberlain, a nie, jak błędnie podaje Pizzuti, Winston Churchill.
Zaskakuje brak komentarza od tłumacza, co w tego rodzaju opracowaniach jest normą. Wiele rzeczy jednak objaśniono w bibliografii końcowej. Przypisy po każdym z rozdziałów wypełniają znaczną część książki.
Marco Pizzuti kreśli rozmaite scenariusze, niekiedy wręcz nieprawdopodobne. Zawartość merytoryczna przypomina nieco wynurzenia Bogusława Wołoszańskiego: znikome konkrety podlane sosem sensacji. Być może ten lekki sposób prowadzenia narracji przypadnie innym czytelnikom do gustu.
Pisarz doszukuje się u Żydów pochodzenia chazarskiego, utrzymuje, że ci wywodzą się ze średniowiecznego, koczowniczego plemienia Chazarów. Zapomniał o podstawowych faktach: Chazarowie stanowili mozaikę religijną, nie byli jedynie wyznawcami judaizmu.
Nie jest to do końca zła książka, poruszone w niej zagadnienia wymagają głębszego zbadania i solidnej kwerendy. Najciekawszy jest ostatni rozdział, tutaj pojawia się zasłużona krytyka aliantów: zniszczenie Drezna, zbrodnie wojenne dokonywane na ludności cywilnej. I wiele, wiele więcej.
Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl. Ta znana, łacińska zasada etyczna, której autorstwo przypisuje się Hipokratesowi...
-
Współpraca recenzencka Pod tym intrygującym oznaczeniem thrillera o właściwym tytule Sprzymierzeniec , odnajdziemy smaczne wątki z pogranicz...
-
Współpraca recenzencka Szepty szeptuchy to kolejna z książek debiutującego pisarza, melomana i miłośnika gór. Tym razem akcja przeniesiona...
-
Współpraca recenzencka I to za sprawą korespondencji... Od dramatycznych wydarzeń minęło kilka lat, Irena Szarada wciąż pozostaje energiczn...