Książka wymieniona za punkty w serwisie granice.pl.
Osią obszernej i fachowo opracowanej monografii naukowej są rozważania etyczno-filozoficzne na temat miejsca wychowania chrześcijańskiego w naukach pedagogicznych. Synteza jest bardzo dobra, jednakże zawiera kilka kontrowersyjnych sformułowań, o których będzie jeszcze mowa. Mamy tutaj ciekawe i mniej interesujące refleksje nad rodziną, współczesnymi zjawiskami i przemianami społecznymi.
Niezależnie od przekonań, zgodzić się trzeba z autorką, że współczesne media niosą ze sobą mnóstwo walorów intelektualnych, wynikających z ich rozmaitych funkcji (np. informacyjnej, weryfikującej, etc.). Niestety, istnieje też druga strona medalu, ponieważ płytkie, pozbawione głębi programy telewizyjne niosą znikome wartości edukacyjne. Prasa pełni również funkcję perswazyjną, kreując rzeczywistość nie zawsze odpowiadającą prawdzie. To dzieci i młodzież stanowią największą grupę docelową materiałów prezentowanych w sieci.
Publikacja Wychowanie chrześcijańskie szansą integralnego rozwoju człowieka zawiera też niebezpieczne i stygmatyzujące uogólnienia, jakoby dzieci z niepełnych rodzin miały destrukcyjnie wpływać na rówieśników. Oczywiście, że lepiej jest dla prawidłowego rozwoju emocjonalnego dziecka, jego socjalizacji, gdy pieczę sprawują nad nim oboje rodzice. Tego faktu nikt nie kontestuje. Tu pojawia się następująca wątpliwość: czy zawsze i w każdej sytuacji? Dalej, czy propagowanie takich szkodliwych teorii, bez odwołania się do konkretnych wyników badań empirycznych, jest etyczne? Ideałem byłoby, gdyby wszyscy najmłodsi wychowywali się w spokojnych, szczęśliwych domach. Tak nie jest, dlaczego zatem rościmy sobie prawo do radykalnych rozstrzygnięć?
Naczelnym dobrem rodziny staje się jakość życia, rodzina ulega mentalności konsumpcyjnej, dominuje kryterium zysku, pojawia się nacisk na zaspokajanie potrzeb materialnych dzieci, następuje okaleczanie uczuciowe dzieci (eurosieroty) przez rodziców pracujących za granicą, którzy nie chcą brać odpowiedzialności za ich wychowywanie.
Każdy z rozdziałów tejże książki zakończony jest podsumowaniem, syntetycznie ujmującym najważniejsze aspekty. Treść zamyka się w 596 stronach, pozostałą część wypełniają pozycje bibliograficzne. Całość jest więc zlepkiem przekonań prof. Heleny Słotwińskiej.
2 komentarze:
Mnie wróciły czytając te recenzję wspaniałe wspomnienia, mianowicie wykłady z pedagogiki na IV - tym roku historii , kiedy to realizowaliśmy już blok psychologiczno - pedagogiczny - wykłady z niesamowitym doktorem Herbertem Kopcem, który do nas dojeżdżał z daleka. Bardzo nas inspirowały, potem nasze drogi się rozeszły, więc każdy coś tam z tej wiedzy potracił, ale postać niesamowitego wykładowcy zrobiła wrażenie na lata. Pozdrawiam Marto .
Jestem po pedagogice i aktualnie jestem wychowawcą w internacie. Jednym z założeń naszej placówki jest wychowanie do wartości i boli mnie to, że kojarzy się ono jedynie z wychowaniem do wartości chrześcijańskich. Dla mnie to temat dużo szerszy i głębszy, bo wychowaniem do wartości jest też rozwijanie empatii i wzajemnego szacunku u młodzieży, a także kształtowanie m. in. postaw patriotycznych i wiele innych. Także szkoda, że jak już są tego typu publikacje to zazwyczaj odnoszą się do chrześcijaństwa.
Prześlij komentarz