Wszystkie przygody Misi

 

Czyli optymistyczna bajka z morałem. Zapewne każdy rodzic, dbając o prawidłowy rozwój intelektualny własnych latorośli, sięga po to, co najlepsze, w tym, jeśli chodzi o dobór właściwych lektur. Szczególnie jeśli zgrabnie opowiedziana historyjka pozwala oderwać dziecko od sprzętów elektronicznych.

Bajki dla najmłodszych winny cechować wysokie standardy, zarówno w treści, jak i w jakości edytorskiej. Mam dobrą wiadomość, powiastka Misia typu Lulas znakomicie wpisuje się w powyższe kryteria.

Zatem drodzy rodzice, drogie dzieci, czy gotowi jesteście na spotkanie z główną bohaterką? Zmierzycie się z jej licznymi przygodami. Misia to pogodna suczka na co dzień mieszkająca ze swoimi opiekunami Agnieszką i Jurkiem, do których jest przywiązana; lubi psocić.

Wartości estetyczne, edytorskie publikacji Podczas lektury zwróciłam uwagę na kilka aspektów wartych wypunktowania. Przede wszystkim młody czytelnik otrzymuje schludne, kolorowe wydanie, zachęcające do sięgnięcia po nie. Zaznaczyć należy również, że łagodna, umiarkowana kolorystyka pobudza wyobraźnię młodego czytelnika (sprawdzone!).

Walory edukacyjne Jedną z ważniejszych rzeczy stanowi fakt, że treść książeczki jest przemyślana. Dzięki prostemu językowi fabułę dostosowano do zdolności percepcyjnych dzieci, całość nie męczy i nie zniechęca. Nie ma tu zbyt wielu bodźców rozpraszających uwagę, czcionka przystępna, a tekst wyraźny.

Przymioty moralne Bajka niesie ze sobą przesłanie moralne, skłania do rozmów na temat obowiązków, właściwego zachowania się, odpowiedzialności, odpoczynku zgodnego z rytmem dnia i nocy. Liczne przygody Misi zachęcają do dyskusji na wiele spraw, w tym stawiania pytań o granice własnego komfortu, wytrwałości, ale w lekkiej formie.

Reasumując opowieść ma niewielkie rozmiary, utrzymana w spokojnej narracji, łatwo przyswajalnej, przypadnie do gustu każdemu młodemu odbiorcy.

Dodatkowo poręczny format publikacji sprawia, że zawsze można zabrać ją na wakacje i czytać w dowolnym momencie.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Autorowi.

--------------------------------------------------------------------------------------

Przydatne informacje o bajce:

Autor: Rafał Michalski

Tytuł: Misia typu Lulas

Gatunek: bajka

Wydawnictwo: Mapa Światów

Suma stron:23.

Człowiek sukcesu

Tego nazwiska nie trzeba nikomu przedstawiać, znają je wszyscy zagorzali fani piłki nożnej i nie tylko.

Robert Lewandowski, który uważany jest za najlepszego strzelca w swojej kategorii wiekowej, sport ma we krwi od dziecka. Mama, absolwentka AWF, trenująca siatkówkę i tata- judoka wierzyli w możliwości syna.

Ponadto małżonek znanej trenerki zalicza się do grona sześciu polskich piłkarzy, zdobywców Pucharu Europy i jednego z dwóch rodaków, którzy posiedli Puchar Klubowych Mistrzostw Świata.

Tak o ''Lewym'' piszą autorzy recenzowanej publikacji: Niedawno jako trzeci w historii przekroczył barierę stu bramek w Lidze Mistrzów. Przed Lewandowskim zrobili to jedynie Cristiano Ronaldo i Lionel Messi. Nikt więcej.

Książka ma słuszne gabaryty, jest solidnie opracowana i pozbawiona bulwarowego charakteru. Ale przyznać też trzeba, że nie brakuje tu elementów nieco hagiograficznych, powołując się na klasyka: Wybudowałem pomnik trwalszy niż ze spiżu. Maciej Słomiński i Mariusz Kordek cytują żurnalistę ,,Gazety Wyborczej'', zachwalającego sportowca: Jest większy od epoki.

Od Lecha o FC Barcelona
Z lektury dowiemy się mnóstwo o zespołach, w których występował Robert Lewandowski. Przyszły król strzelców debiutował w 2008 roku w Lechu Poznań. Wcześniej jednak podpisał umowę z trzecioligowym klubem Znicz Pruszków.

W Lechu piłkarz spędził dwa lata, angaż w tym klubie stał się dla niego przepustką do dalszej, prężnie rozwijającej się kariery. W 2010 roku mężczyzna przeniósł się do Borussii Dortmund. W sezonie 2014-2015 Robert Lewandowski zdecydował się na ponowną zmianę barw drużynowych i dołączył do zespołu Bayern Monachium. FC Barcelona to już 2022 rok.

W biografii Robert Lewandowski. Fantastyczna dziewiątka aż roi się od dat, faktów, nazwisk. Dziennikarzom całkiem udanie wyszło zmierzenie się z postacią sportsmena. Istotne jest też to, że skoncentrowali się w zasadzie wyłącznie na sukcesach zawodowych swojego bohatera: ta opowieść stanowi prawdziwą kopalnię wiedzy.

Maciej Słomiński i Mariusz Kordek skrupulatnie dokumentują niekwestionowany dorobek Roberta Lewandowskiego. Przeprowadzili wiele rozmów z osobami, które dobrze go znają. Na potrzeby książki przepytali m.in. mamę piłkarza.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Służby, tajemnice

Od których cierpnie skóra... W dodatku powraca sprawa zabójstwa komunistycznego premiera... Z tym wszystkim przyjdzie się zmierzyć Rafałowi Terleckiemu w najnowszym śledztwie, pełnym dramaturgii i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Tym razem dziennikarz otrzymuje list z Włoch od umierającego dawnego agenta służb specjalnych... Jaka jest jego treść?

Co tym razem czeka naszych bohaterów? Nie będzie łatwo, zważywszy na to, że ludzie służb mają długie ręce i nie dopuszczą do ujawnienia niewygodnych faktów.

Tło historyczne

Mimo zmienionych personaliów i szczegółów niektóre opisywane wydarzenia znajdują odzwierciedlenie w faktach.

Piotr Jaroszewicz wraz z małżonką Alicją Solską zginęli w swojej willi w Aninie w nocy z 31 sierpnia na 1 września 1992 roku. Śmierć potomka prawosławnego duchownego w zasadzie do dziś nie została wyjaśniona. Hipotez na temat wydarzeń feralnej nocy pojawiło się mnóstwo. Wedle jednej z teorii polityk posiadał tajemnicze archiwum, na które natrafił, służąc jeszcze w Radomierzycach. Przy próbie wyjaśnienia tej zbrodni nadmienia się również o rzekomym udziale tzw. grupy komando, wyspecjalizowanej jednostki MSW do eliminacji niewygodnych. Jeden ze świadków wspominał o tym, że widział w okolicy posiadłości małżeństwa dwóch mężczyzn i kobietę.

Powiada się, że zawartość skrzyni mogłaby pogrążyć znaczną część prominentnych, europejskich przywódców...

Co się wydarzyło w Radomierzycach, że tak silnie wpłynęło na losy Polski? Kto poczuł się zagrożony, że wydał wyrok na Jaroszewiczów? 

W ten wątek Piotr Gajdziński wplótł losy bohatera Marcina Lassoty, urzędującego premiera, który na własnej skórze przekonana się, że w polityce nie ma nic za darmo. Nadszedł czas spłaty długu wobec potężnych protektorów, gra toczy się o najwyższą stawkę.

Władza to nie środek do celu. Władza to cel.

Thriller Sukcesja wstrząsa autentyzmem i wiarygodnością, tempo narracji utrzymane na właściwym poziomie. Pisarz sprawnie łączy fakty historyczne z fikcją, dbając o właściwe napięcie.

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Wydawnictwu Muza.

Trudna droga do samoakceptacji

 Byłam bezdomną, samotną matką. Wyjechałam do Niemiec, nie  znając żadnego języka obcego [...]. Nie miałam co jeść i gdzie spać. Ale potem skończyłam w Niemczech studia, a teraz prowadzę tam firmę i daję ludziom pracę.

Mocny początek? Powyższy cytat stanowi przedsmak tego, czego możecie oczekiwać po autobiograficznej książce Idę przez życie Joanny Schneider. Emocjonującej i angażującej czytelnika.

Ja już wiem, że światem od początku do końca kieruje miłość. To nasz kompas, drogowskaz, nasz rozkład jazdy.

Opowieść ma charakter bardzo intymny, osobisty, stanowi zapis codziennych zmagań z brutalną rzeczywistością: destrukcyjna relacja z matką, choroba, przemoc. Czy to dużo jak na jednego człowieka? Bardzo. Sporo jest prawdy w znanym porzekadle: Nie ważne ile razy upadasz, ważne ile razy się podnosisz.  Autorce udało się tego dokonać, mimo kłód rzucanych przez życie.

Matczyna miłość, która koi...

Pisarka musiała się podnieść i zawalczyć o siebie, bo miała dla kogo żyć. Zatem ta siła, konsekwencja i wytrwałość zaprocentowały. Po latach kosztowania gorzkich owoców nadszedł czas na spróbowanie innych smaków. Wszak nie jest łatwo zachować pogodę ducha w obliczu licznych traum.

Historia Joanny Schneider, tak różnie oceniana przez czytelników, stanowi dokumentację doświadczeń, spojrzenia na nie już z nieco innej perspektywy. Kobieta uczyła się nowego odbioru świata, przewartościowania dotychczasowego życia, i ustalenia nowych priorytetów. Bezkresna miłość do  syna motywowała ją  do podjęcia wysiłku o lepszą przyszłość. To też kolejny dowód na to, że przy ogromnej pracy nad sobą możemy pokonać własne ograniczenia, a porażki zamienić w sukces.

Recenzowana autobiografia stanowiła dla mnie kolejne interesujące wyzwanie czytelnicze, za przekazanie mi egzemplarza do recenzji dziękuję Autorce.

-----------------------------------------------------------------------

Garść praktycznych informacji:

Autor: Joanna Schneider

Tytuł: Idę przez życie

Gatunek: autobiografia

Wydawnictwo: Brand Me Up Agency

Suma stron: 210

Co za Zbir!

Wiele napisano i powiedziano o niebagatelnym wpływie lektur na rozwój emocjonalny, intelektualny i moralny najmłodszych; tutaj psychologowie dziecięcy są zgodni. Etapy adolescencji związane są z różnymi możliwościami i potrzebami, Annie Gajowniczek udało się stworzyć ciepłą historię, spełniającą powyższe kryteria.

Obecnie rynek wydawniczy cechuje bogactwo utworów dla dzieci i młodzieży. I dobrze, gdyż w ten sposób możemy zachęcić dzieci do sięgania po książki również w przyszłości. Sporo jest przecież racji w powiedzeniu: ,,Czego Jaś się nie nauczy, tego Jan nie będzie umiał''.

Dlaczego warto sięgnąć po opowieść Nocne przygody Zbira?

Recenzowana powiastka skierowana do młodych czytelników charakteryzuje się wysokimi walorami poznawczymi. To bajka, która uczy, bawi, rozwija empatię. Jednocześnie przy tym odznacza się prostym, zrozumiałym językiem, pobudzającym wyobraźnię dziecka.

Kim jest Zbir?

Na kartach niezbyt obszernej książki poznajemy perypetie uroczego pieska oraz jego... marzeń sennych. Zwierzak to wyjątkowy, dostarczający nieustannych atrakcji swoim opiekunom.

Nie znajdzie tu rodzic żadnych kontrowersji, można więc być spokojnym o to, jakie wartości pisarka próbuje zaszczepić w czytelniku. Całość nie wzbudza zastrzeżeń pod względem merytorycznym. Bajkę okraszono pięknymi i nierozpraszającymi uwagę ilustracjami.

Współpraca recenzencka z Autorką.

-----------------------------------------------------------------------------

Garść przydatnych informacji:

Autor: Anna Gajowniczek

Tytuł: Nocne Przygody Zbira

Gatunek: Powieść dla dzieci

Wydawnictwo: InkWander

Suma stron:47

Dzieci w sieci

W oryginalnej powiastce Alicja Złotkowska porusza problem obecności młodych ludzi w przestrzeni internetowej. Autorka uwrażliwia wszystkich czytelników na wiele spraw, w tym uzależnienie od technologii.

W marcu 2025 roku fundacja Instytutu Cyfrowego Obywatelstwa przeanalizowała dane dotyczące funkcjonowania dzieci i młodzieży w Internecie. Dane te są następujące:

• 85,6 % młodych respondentów w przedziale wiekowym 7-14 lat korzystało z sieci (ostatni kwartał ubiegłego roku);
• niemal sto procent młodzieży czerpało wiedzę z zasobów internetowych;
• dużą popularnością w obu grupach cieszą się portale społecznościowe typu Facebook, Tik Tok.

Autorzy wspomnianego dokumentu przestrzegają przed zagrożeniami czyhającymi na naszych podopiecznych, wynikające z długotrwałego użytkowania mediów społecznościowych:

• ryzyko kontaktu ze szkodliwymi treściami;
• potencjalna cyberprzemoc;
• dezinformacja, nieumiejętność oddzielenia fikcji od prawdy.

Technologie: szansa czy zagrożenie? Odpowiedzi na to pytanie, skierowane do rodziców/opiekunów/ wychowawców, odpowiedzi poszukuje Alicja Złotkowska w bajce Technobajki i e-baśnie. To lektura godna uwagi, choćby ze względu na uniwersalne wartości, które ze sobą niesie.

Czy robot jest w stanie zastąpić człowieka? Czy nowoczesne urządzenia mogą dać namiastkę bliskości i zrozumienia? Pisarka zwraca uwagę na coraz powszechniejszy problem uzależniania się nastolatków od technologii.

Każda z wykreowanych postaci jest inna, ich losy stanowią odrębną opowieść, ale morał pozostaje wspólny. Historie są zwięzłe i przemyślane, nie za długie, nie za krótkie. Wszystkich bohaterów łączy fascynacja grami komputerowymi, robotyką.

Alicja Złotkowska zwraca również uwagę na granicę wykorzystania sztucznej inteligencji; cechuje ją dar opowiadania barwnych historii. Treść odznacza się spokojną, wyważoną narracją. Dodatkowo nowela opatrzona została cyfrowymi grafikami, pobudzającymi wyobraźnię młodego czytelnika.

Recenzowana pozycja jest bajką aktualną, potrzebną i ważną społecznie, opowieść prowokuje do dyskusji o granicę korzystania z Internetu i nowinek technologicznych. Książka propaguje uniwersalne wartości, takie jak m.in. przyjaźń, jakże potrzebne w obecnych czasach.

Autorce dziękuję za przekazanie mi egzemplarza do recenzji.

Science fiction w najlepszym wydaniu

Tym razem, za sprawą twórczości Mikołaja Wojciechowskiego, przenosimy się w czasie do przełomu XIV i XV wieku.

Fabuła powieści osadzona została w 1380 roku i na włościach zimnego oraz bezwzględnego barona, pozbawionego jakichkolwiek uczuć wyższych. 

Taerg to chłopiec niezwykły, o nadzwyczajnych, niespotykanych dotąd umiejętnościach. Jest potomkiem despotycznego Dominika van Heelta, wychowuje się w świecie, w którym obowiązuje prawo silniejszego. Dziecko obserwuje i wyciąga wnioski, widzi, jak ojciec znęca się nad matką, a i on też doświadcza wiele złego. Kim się więc stanie?

Bohater szybko dorasta, zwłaszcza po śmierci ukochanej rodzicielki, jego życie w dalszym ciągu nie będzie usłane różami... Taerg wstępuje w szeregi sekty asasynów (odłam muzułmańskich ismailitów na Bliskim Wschodzie).

Kiedy młody mężczyzna się zmienia... Przy jego ocenie należy uwzględnić środowisko i okoliczności, w jakich przyszło mu się wychowywać. Czy Taerg obcujący na co dzień z agresją, będzie złym i wyrachowanym człowiekiem,  podobnie jak jego ojciec? A może zaistnieją jeszcze inne okoliczności?

I pognał w wielki świat. Tak o to rozpoczynała się prawdziwa opowieść o bohaterstwie z innego wymiaru. Nie każdy bowiem bohater działał po stronie światła.

Z czasem mężczyzna zacznie wymierzać sprawiedliwość na własną rękę, dokąd go to zaprowadzi? Jaki będzie finał tej historii? Sprawdźcie.

Powieść Teatr wojny utrzymana została w klimacie fantasy, będzie to więc znakomity wybór dla wszystkich ceniących sobie ten gatunek.

Współpraca recenzencka z wydawnictwem AlterNatywne.