Filozoficzny namysł nad życiem

 Recenzja patronacka

Ze względu na aktualny, uniwersalny przekaz, wiersze zebrane w tomie pod znamiennym tytułem Wędrowiec cieni, nie pozwalają uniknąć refleksji nad kondycją współczesnego społeczeństwa.

Podmiot liryczny jest bezpośredni, jego wykładnia pozbawiona zawoalowanych aluzji i zbędnego moralizatorstwa.

Na twórczość Jagody wpłynęła znacząco inspiracja Małym Księciem, z jego stoickim i wymownym przekazem. Całość pozbawiona została pretensjonalności. Nie uciekniemy od prawd zawartych w antologii, dotykających naszej codzienności: błahych spraw pełnych próżności, przeglądania się w lustrze opinii innych i zatracanie się w świecie, w którym wszystko jest przerysowane.

Jak wg pisarki przejawia się ta negatywna cecha?

/Według próżnych, każdy napotkany człowiek/Jest ich wielbicielem/ Tak myślą, patrząc w ekran, gdzie odbija się tylko własne ego/ .

 Narratorka to znakomita obserwatorka życia, wyłapująca wszelkie niuanse: 

/ Dorośli są naprawdę dziwni/ Zamiast żyć- relacjonują/ Zamiast patrzeć- przekazują/Jakby istnieli tylko wtedy, gdy ktoś ich ogląda/ W świecie filtrów i lajków, szukają poklasku/ Nie dostrzegając, że prawdziwa siła kryje się w tych, którzy milczą/.

Podmiot liryczny wskazuje na otoczenie, w którym zacierają się granice między prywatnością a ekshibicjonizmem:

/ Klik-twarz ukryta pod filtrem/Bo prawda świeci zbyt ostro/Piszą o sobie wszystko, jakby milczenie było staroświeckie/.

Autorka poświęca temu destrukcyjnemu zjawisku sporo miejsca, nadmieniając o wszystkich uczestniczących w wykreowanej, sztucznej i zakłamanej rzeczywistości. Tutaj trudno odróżnić prawdę od kłamstwa, prezentowanego nam w bardzo atrakcyjnym opakowaniu.

Tytułowy Wędrowiec cieni poszukuje odpowiedzi na pytania egzystencjalne: Kim jestem? Do czego dążę? Czego chcę w tym pustym, wyjałowionym z wartości świecie?

Poetka bacznie obserwuje społeczeństwo, punktując ich przywary (brak oryginalności, powtarzalność):

/Ludzie klikają play na cudzych pomysłach/Scrollują życie, kopiują zadania/ Jakby własna myśl była błędem systemu/Uwięzieni w pętlach słów, które ktoś podał im na tacy/.

 Podmiot liryczny przestrzega przed uciekaniem w powierzchowność, materializm: 

/Ludzie- kupcy emocji/Gonią za powierzchownym, chwilowym/.

Zabójcza bywa nietrwałość, płytkość relacji, te zastępują nowoczesne technologie.

Jaką receptę ma dla nas Wędrowiec Cieni?

/Być może prawdziwe oswajanie wymaga więcej/ Powolnego dotyku, słowa/Cierpliwości, spojrzenia poza ekran/Otwarcia serca na to, czego nie da się kupić, ani scrollować/.

Są to mądre wiersze, pełne głębi i naznaczone życiem, jego cieniami oraz blaskami. Pięknie wydane na kredowym papierze.

=============================================================

Garść praktycznych informacji:

Autor: Jagoda Buch

Tytuł: Wędrowiec Cieni

Gatunek: poezja

Wydawnictwo: PS. Cezary Papaj

Suma stron: 84

Życie i działalność Marszałka

 

Opisane z wyjątkową pieczołowitością  przez Bohdana Urbankowskiego w obszernym studium liczącym ponad 900 stron. Monumentalne dzieło składa się z trzech części, w których autor podjął się próby oceny aktywności politycznej Naczelnika Państwa. Zanim jednak Józef Piłsudski nim się stał, to był młodym zapaleńcem, czerpiącym sporo z tradycji romantyków. Szeroko scharakteryzowano dzieciństwo i młodość ''Ziuka'', krystalizowanie się jego poglądów na podstawie obfitego materiału źródłowego. Po każdym z rozdziałów zamieszczono uzupełniające odsyłacze.

O największym przeciwniku Romana Dmowskiego i Wincentego Witosa powstało mnóstwo prac, monografii naukowych. Co jeszcze można napisać o Piłsudskim? Rzeczywiście, omawiane rozważania nie odsłaniają nowych okoliczności, które wpłynęłyby na nowe postrzeganie tejże postaci.

Człowiek, który nie chciał zostać prezydentem (jasno wskazywał, że konstytucja z marca 1921 r. ograniczała prerogatywy głowy państwa), choć w starszych opracowaniach taka wzmianka się pojawia. 

Publikacja będzie zatem podsumowaniem dotychczasowej wiedzy, usystematyzuje też dotychczasowe piśmiennictwo. Solidna biografia porządkuje fakty, bez wątpienia jednak interesującymi wątkami są etyczno-filozoficzne aspekty polityki działacza niepodległościowego. Przez jednych marginalizowanego, przez drugich idealizowanego.

Bohdan Urbankowski nie wykazuje nabożnego stosunku do swojego bohatera, nie szczędzi należnych słów krytyki Piłsudskiemu, wszystkie te akcenty zostały właściwie rozłożone. Pisarz ze swadą przybliża nam losy twórcy przewrotu majowego, żywa narracja i plastyczny język stanowią największy atut publikacji. 

Urbankowski w osobnym rozdziale wiele miejsca poświęca współpracy Józefa Piłsudskiego z wywiadem austriackim (oraz próby współdziałania z Japonią), tak różnie ocenianą przez historyków.

Autor napomknął o  trwałym, ambiwalentnym stosunku ''Ziuka" wobec Austriaków, dostrzegając w nich mniejsze zagrożenie, w odróżnieniu od Niemców.

Na końcu  rozległych rozważań zamieszczono kalendarium porządkujące najważniejsze fakty z życia Marszałka.

Czy istnieje jeszcze jakaś nadzieja na lepsze jutro?

 Recenzja patronacka

Pytanie zasadne, szczególnie po  lekturze zbioru wierszy Porozrzucane okruchy duszy bengalsko-amerykańskiego pisarza. Wszystkie zebrane w tym tomie utwory wstrząsają wyjątkowo aktualną wymową, podmiot liryczny błyskawicznie reaguje na rozgrywające się wydarzenia. Autor demaskuje hipokryzję przywódców perorujących o pokoju i żonglujących hasłami, których chyba sami nie rozumieją i te frazesy niemające pokrycia w rzeczywistości.

Hassanal Abdullah krytykuje agresję militarną jako środek osiągania celów politycznych, przywołując jej drastyczne konsekwencje relacjonowane w środkach masowego przekazu: /Wojna jest wszędzie/i języki ognia- zakrwawione i utytłane piaskiem ciała/całymi dniami  i nocami są obecne w mediach/.

Narrator nikomu nie szczędzi ostrych słów krytyki, pochylając się nad niedolą społeczeństw: /Muzułmanie też są mordowani podczas modlitw w meczecie/w wielu miejscach/przemoc wobec swoich/jak z rąk Żydów w Strefie Gazy/ podobnie jak kiedyś ginęli Żydzi/.

Pisząc o partykularnych interesach rządzących, poeta daje upust swojej złości: /Dziś zgwałcono dwadzieścia dwa tysiące kobiet/miliony syryjskich dzieci spędziły dzień, głodując/Okrucieństwo i wprowadzające w błąd środowiska polityczne/pozwalają bezdusznym ludziom na zbijanie bąków przez cały dzień/.

Wojna to zło, wypaczająca człowieczeństwo i dewastująca wszelkie ludzkie odruchy:/Teraz ludzie stali się załadowaną amunicją/gotową do wywołania pożaru/teraz ludzie stali się pociskami balistycznych rakiet pędzących do celu/.

Hassanal Abdullah nieustannie nawiązuje do zgubnych konsekwencji wszelkich konfliktów zbrojnych, nadmieniając o wzajemnej nienawiści i przypominając o nieodrobionej lekcji: /Fatima, iracka mama, złożyła w grobie drugiego syna/zaledwie dwa dni temu z powodu braku żywności i leków/teraz przygotowuje się do poświęcenia ostatniego dziecka odłamkom zbłąkanej bomby/.

W utworze Czas oczekiwania podmiot liryczny jednak przepełniony jest nadzieją:/Czekam na coś lepszego/lepszy początek dnia/lepszy wieczór/czekam na lepszą książkę/czekam na lepszą przyjaźń/czekam na lepsze życie/.

Czym są zatem tytułowe Porozrzucane okruchy duszy, oscylujące wokół śmierci, cierpienia, fatalizmu losu ludzkiego? W tym niezwykle plastycznym dziele, w dodatku w znakomitym przekładzie Katarzyny Georgiou, zawarta jest esencja naszej egzystencji.

Pisarz przekonuje nas do swojego systemu wartości, na jego apel czytelnik nie może pozostać obojętnym, sprawiedliwie rozdziela przewinienia wobec bezbronnych.

----------------------------------------------------------------------------------------------------------

Informacje o książce:

Autor: Hassanal Abdullah

Tytuł: Porozrzucane okruchy duszy

Gatunek: poezja

Wydawnictwo: Wierszobajędy

Suma stron: 148

Wszystkie sekrety głównego bohatera

Tytułem wstępu nadmienię, że intrygująca powieść Tajemnice Jakuba G. łączy ze sobą mnóstwo wątków, zarówno kryminalnych, jak i uczuciowych. Będzie się działo!

Z Egiptu do kraju powraca ambitny i młody dziennikarz Marek Gajewski, gdzie czeka na niego kolejne zadanie. Mężczyzna jest zaangażowany w swoją pracę, to człowiek o rozległych, wszechstronnych zainteresowaniach. Gajewski rozumie, w jakich czasach przyszło mu pracować: 

Należałem przecież do elitarnej grupy dziennikarzy, których reportaże były niezwykle precyzyjne i przekazywały to, co czytelnik chciał wiedzieć, choć bywało, że cenzura je obcinała, ale i tak wiele rzeczy było przemycanych.

Marek Gajewski przybywa do malowniczego Gójska z dziennikarską misją, wynajmuje kwaterę u tytułowego bohatera. Czy dociekliwy i nieustępliwy publicysta spodziewa się tego, co go czeka? Jak zareaguje na pewne, zaskakujące odkrycie?

Każda z postaci ma swoje sekrety i jakąś rolę do odegrania.

Akcja utworu osadzona została w czasach słusznie minionych, kiedy to żurnaliści w zdecydowanej większości pozostawali na usługach komunistycznych dygnitarzy. Choć oczywiście wyjątków nie brakowało. Pisarz rewelacyjnie odmalował panującą, ówczesną atmosferę, dla mnie to spory walor. Przepadam za dobrze skrojonymi historiami z wiarygodnymi bohaterami, w których ich przeszłość łączy się ze sobą.

W miejscowości, do której przybywa mężczyzna, wszyscy o wszystkich wiedzą: kto swój, a kto donosi milicji. Tutaj nic się nie ukryje, tak bywa w małych środowiskach. Najbardziej tajemniczy jest jednak Jakub Gawłowski, ekscentryczny i nieufny starzec, podejrzliwy wobec nowego lokatora. O czym milczy mężczyzna? Co ukrywa? Dlaczego tak często zasłania się niepamięcią?

Dlaczego warto?

Opowieść Tajemnice Jakuba G. wciąga, począwszy od pierwszych stron, napięcie jest stopniowo budowane. Autor nie pozwala nudzić się czytelnikowi, pozostawiając pole dla wyobraźni i rozbudzając ciekawość. Wszystkie te kwestie nie pozwalają odłożyć książki zbyt wcześnie na półkę.

Jak potoczą się dalsze losy Jakuba i Marka?

Panu Krzysztofowi Niedziałkowskiemu dziękuję za przekazanie mi egzemplarza do recenzji.

 

Nie ważne ile razy upadasz, ważne ile razy się podnosisz

 

Historie zamieszczone w tym tomie stanowią potwierdzenie powyższego porzekadła. W związku z tym, że treść recenzowanej książki jest mocno angażująca emocjonalnie, nie będzie odpowiednia dla wszystkich.

W powstawaniu publikacji zaangażowanych było sześćdziesiąt osób, każda z nich dołożyła swoją ''cegiełkę'' doświadczeń. Czytelnik otrzymuje prawdziwą, skrupulatną dokumentację losów bohaterów, którzy zechcieli się podzielić swoimi porażkami i sukcesami.  Opowieść ta zachęca do pracy nad sobą i walki o lepsze jutro, mimo przeciwności.

Już na początku poznajemy wstrząsające dzieje Ani: W wieku osiemnastu lat zostałam bez dachu nad głową. W wigilijny wieczór, po kolejnej kłótni z siostrą po prostu wyszłam z domu. 

Bohaterowie są zróżnicowani pod względem płci, wieku, poziomu wykształcenia. Są szczerzy, otwierają się przed nami, przestrzegając też przed błędami, jakie oni popełnili; lektura bardzo pouczająca. Znajdziecie tu wszystko, co tylko może spotkać człowieka: bezdomność, kryzys emocjonalny, depresja, choroby, przemoc...Nie wszyscy przecież mogli liczyć na wsparcie bliskich.

Uczestnicy tego ważnego projektu nie poddają się, zachowują pogodę ducha, tym samym motywując nas do zmian i pracy nad sobą: Każdy ma prawo żyć tak, by nie były potrzebne leki na depresję. Nie zamartwiać się, po prostu żyć swoim rytmem. Może nas nikt nie rozumieć, może nie pomagać, a ile zrobimy sami, tyle jest nasze i nikt nam tego nie zabierze. A nasza satysfakcja z życia jest bezcenna.

Książka Chcieć. Prawdziwe historie o pokonywaniu przeszkód to krynica cytatów motywacyjnych, przemyśleń, wartych odnotowania:  Przyjaciele się będą cieszyć, że walczysz o siebie. Toksyczne osoby będą cię krytykować, bardziej niż kiedykolwiek, bo to zagraża ich wpływowi na ciebie. Ludzie słabi zaczną ci zazdrościć siły oraz odwagi, a ludzie silni zaczną się pojawiać, aby przekazać ci, jak dużo was jest.

Przypadek Beaty stanowi potwierdzenie tezy, że człowieka można zniszczyć, ale nie pokonać. To my decydujemy o tym, kogo zapraszamy do naszego świata, na jakich warunkach. Natomiast  przeżycia Agnieszki pokazują, że nie ma sytuacji bez wyjścia.

Nigdy nie przestawaj wierzyć w dobrych ludzi, bo jest ich wielu i warto przy nich zatrzymać się na dłużej.

Dla kogo?

Autobiografia cenna pod wieloma względami winna zainteresować wszystkich tych, którym przyszło zmagać się z rozmaitymi problemami w życiu prywatnym lub zawodowym. Lektura opracowania będzie przestrogą przed podejmowaniem pochopnych decyzji i zachętą do kierowania się jednak w życiu zasadą ograniczonego zaufania. Poza tym treść wymaga od odbiorcy uważności i zdolności do refleksji. Czy jesteście na to gotowi? Czy zmierzycie się z traumami innych?

Współpraca recenzencka

=============================================================

Kluczowe informacje o książce:

Tytuł: Chcieć. Prawdziwe historie o pokonywaniu przeszkód 

Autor: praca zbiorowa

Gatunek: autobiografia

Wydawnictwo: Self-publishing

Suma stron: 432

Przygody mysiej rodziny

 

Bajka dla małych i dużych

Opowieści mysiej treści to stonowana bajka dla dzieci praktycznie w każdym wieku, utrzymana w optymistycznej narracji. Historia, która ciekawi już od pierwszych stron. Czytelnik poznaje wielopokoleniową rodzinę Leśniowskich i Myszorskich, bardzo ze sobą związanych. Dla porządku, na początku zamieszczono notkę o głównych bohaterach, wskazano, kto jest kim i jaką pełni funkcję.

Szczególną rolę odgrywa tutaj dociekliwy Pafnucy, bystry erudyta ciekawy świata i uwielbiający sport. Każda z wykreowanych mysich postaci jest równie barwna, ma zróżnicowane usposobienie.

Recenzowana historyjka zachęca dzieci do twórczości własnej, pobudza wyobraźnię i uczy kreatywności, latorośle mogą wymyślić własne imiona stworzeniom. Dodatkowo młody czytelnik otrzymuje bonus w postaci obszernej kolorowanki zamieszczonej na końcu książki.

Dlaczego warto sięgnąć po publikację Opowieści mysiej treści?

Moim zdaniem warto sięgnąć po tę oryginalną powiastkę, gdyż niesie ze sobą mnóstwo walorów edukacyjnych, wychowawczych. Autorka właściwie rozłożyła akcenty w stosunku do relacji dorosły-dziecko, kładzie nacisk na uniwersalne wartości. Jedną z nich jest rodzina.

Fabuła staje się przyczynkiem do  wielu ważnych rozmów, np. dlaczego najbliżsi powinni się wspierać.

Tonacja kolorystyczna jest umiarkowana, pozbawiona nachalności. Bajka uczy, bawi, rozwija intelektualnie, opowieści nie przytłaczają, nie są zbyt rozwlekłe.

A to ciekawe! Czy wiedzieliście, że....

Autorkami ilustracji w książce są... córeczki pisarki, które właśnie tak zinterpretowały tę historię.

Co poza tym?

Uwagę zwraca wysoka jakość edytorska wydania. Pamiętajmy też, dziecko ma okazję dowiedzieć się nieco więcej o myszach i ich zwyczajach. Anna B. Ignatowska zamieściła kilka praktycznych informacji na temat tych istot.

Bajka Opowieści mysiej treści stanowi znakomitą alternatywę dla świata cyfrowego, przepełnionego niebezpieczeństwami i szkodliwymi treściami. Myślę, że treść spodoba się dzieciom, choćby ze względu na zrozumiały, pozbawiony pretensjonalności język.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Za egzemplarz do recenzji dziękuję Autorce.

Garść praktycznych wiadomości:

Autor: Anna B. Ignatowska

Tytuł: Opowieści mysiej treści 

Gatunek: bajka

Wydawnictwo: Poligraf

Suma stron: 82

'Życie w słowie zawarte'

 O twórczości Izy Stasiak raz jeszcze.

Tym razem miałam przyjemność zapoznać się ze zbiorem wierszy bardzo osobistych pod znamiennym tytułem Flamaster. Nazwa  tomu znajduje swoje uzasadnienie w treści: /Jak ja bardzo bym chciała/Mieć flamaster cudowny/ Co by wszystko zamazał/ Co by pomógł zapomnieć.

Część pierwszą antologii otwiera utwór Życie to teatr, o mocnym, wyrazistym przekazie: /Czas to tylko czas, a życie to teatr/Gramy milion ról, lecz na różnych scenach.

Często tworzymy rozmaite kreacje w zależności od dekoracji, scenografii i reżyserii. Dostosowujemy się do scenariusza stworzonego przez innych i ich oczekiwań, zatracając przy tym siebie.

Wiersze Izy bolą, dlatego że są prawdziwe w swojej wymowie, autorka zdziera maski obłudnych postaw. Właśnie przez swoją autentyczność utwory te tak silnie wpływają na odbiór. Wszystkie zebrane tu teksty stanowią odpowiedź podmiotu lirycznego na otaczające nas zło, panoszącą się hipokryzję i podwójną moralność. Poezja Izabeli Stasiak będzie więc istotnym komentarzem do otaczającej nas rzeczywistości, w której cnoty najwyższe uznawane są za archaizm: /Nigdym nie myślała, że mnie ktoś tak zbrudzi/ Że mnie zlepi z błotem w oczach innych ludzi.

Wspomniane wyżej kwestie, narratorka ładnie opakowała w słowa, podsumowując: /Nie rozumiesz, bo nie musisz/ Prawda stara to jak świat/ Nie oceniaj innych ludzi/Oceń siebie-cóżeś wart!

Autorka rozlicza się z przeszłością:/ Szepnąć dziś wiatr po cichu jej zdołał/Szepnął/ Do boju, jesteś jak nowa/ Potem wiał srogo, z nóg chciał ją zwalić/ Lecz ona leci, z wiatrem się bawi/Wreszcie na ziemię twardo skoczyła/ Rzekła: we wnętrzu-w środku ma siła!!!

Pojawiają się i optymistyczne akcenty: /Wszystkie emocje wyłączę dziś w sobie/ Umiem idealnie/Od lat wszak tak robię/To cudowna sprawa i ten spokój w duszy/ Było-jest-minęło/ Wszystko czas wygłuszy.

Rzecz jasna to tylko przedsmak tego, co Was czeka, ponieważ utworów jest zdecydowanie więcej. Dobrane ilustracje utrzymano w kolorystyce czarno- białej, co sprawia, że zatrzymujemy się nad chwilę, aby oddać się melancholii  i pochylić nad człowieczym losem.

----------------------------------------------------------------------------------------------

Niezbędne informacje:

Autor: Izabela Alicja Stasiak

Tytuł: Flamaster. W ciemni życia

Wydawnictwo: Ridero

Gatunek: poezja

Suma stron: 212