Książki, książki. Wszędzie książki

Co? Targi Książki

Gdzie? Hala Dworca Łódź-Fabryczna

Kiedy? 21-23 listopada 2025 r.

• Weekendowa stolica literatury

• Niepowtarzalna atmosfera

• Pozytywne emocje

Sądzę, że była to prawdziwa uczta intelektualna dla każdego bibliofila, mola książkowego. Działo się w tym mieście, oj działo! Warto wiedzieć, że podczas tego wspaniałego wydarzenia odbyła się równocześnie pierwsza edycja Targów Sztuki. Czego tam nie było!

Architektura Dworca Łódź Fabryczna stanowi udane połączenie przeszłości z teraźniejszością, z częściowym zachowaniem tradycyjnego projektu. Budynek dysponuje odnowionymi, XIX wiecznymi pomieszczeniami, jego przestrzeń jest funkcjonalna (z zachowaniem standardów bezpieczeństwa), znakomicie wpisująca się w charakter przedsięwzięcia.

Pan dr Maciej Siembieda składa dedykację na książce Sobowtór.

Państwo od książek, czyli kogo można było spotkać podczas II edycji Targów Książek w Łodzi?

W tym roku pojawiło się aż trzystu wystawców: autorzy, antykwariaty, wydawnictwa, biblioteki...! Co istotne, wstęp na event był całkowicie bezpłatny!

Tu z Wojciechem Chmielarzem, autorem kultowego Żmijowiska.

Swoją obecnością zaszczycili nas twórcy kultury: dziennikarze, pisarze. Wśród gości spotkałam m.in. Elżbietę Cherezińską, Wojciecha Chmielarza, Tomasza Raczka, Tomasza Sianeckiego, Ałbenę Grabowską, Macieja Siembiedę, Joannę Orzeł....

Niestety, wszystko, co dobre szybko przemija. Zdecydowanie za szybko. Dobra wiadomość jest jednak taka, że społeczeństwo czyta! Mieszkańcy Łodzi, goście również, nawet z odległej krainy.

Kryzysy zimnowojenne w pigułce

Za sprawą wznowionego, klasycznego dzieła amerykańskiego badacza pod auspicjami wydawnictwa RM.

Geneza terminu zimna wojna

Pojęciem tym posłużył się już George Orwell w 1945 roku w swoim tekście na łamach lewicowego periodyku. Jednak określenie to nabrało głębszego wymiaru w publicystyce Bernarda Barucha, ów rozpowszechnił sformułowanie zimnej wojny dla opisania stanu napięcia i szeroko zakrojonej rywalizacji między dwoma mocarstwami.

W publikacji pod tym samym tytułem Walter Lippman argumentował, że ten stan będzie eskalował, wyścig zbrojeń przybierze na sile.

Studium Zimna Wojna stanowi przystępną formę eseju historycznego, odznacza się barwną i żywą narracją. Rozważania nie są obszerne, ale zawierają wszystko to, co najistotniejsze: Europa i świat po zakończeniu II wojny światowej, kryzys berliński, sueski, karaibski, Mur, Afganistan...

Opracowanie otwiera charakterystyka powojennych wydarzeń, kilka akapitów poświęcono również Polsce (utrwalanie władzy komunistycznej w naszym kraju, narodziny ,,Solidarności", wybór Karola Wojtyły na Stolicę Apostolską).

Kubański kryzys rakietowy

Administracja 35 prezydenta USA stanęła przed nie lada wyzwaniem: z jednej strony zaostrzenie kursu antyamerykańskiego przez Comandante na Kubie, niedawno jeszcze szczerze go przyjmującego; z drugiej zapędy Chruszczowa straszącego rozpętaniem III wojny światowej. Dość wspomnieć o nieudanych próbach zamachu na życie kubańskiego satrapy, organizowanych przez ''paczkę i agencję'' czyli CIA.

Fidel Castro, którego pociski miały chronić nadal żył, miał się dobrze i sprawował władzę w Hawanie jeszcze długo po tym, jak ze sceny zeszli Kennedy, Chruszczow, a nawet sam Związek Sowiecki.

Autor przypomina o tzw. luce wywiadowczej, mającej trwać dwa tygodnie, jego zdaniem była to czysta fikcja. Tymczasem w Wiedniu Chruszczowowi udało się skutecznie przestraszyć amerykańskiego przywódcę.

John Lewis Gaddis odświeża fakty, podając je w atrakcyjny, luźny sposób. Treść uzupełniają przejrzyste mapy, obrazujące ówczesną sytuację geopolityczną. Doktryna Trumana, plan Marshalla.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Mroczna strona oblicza ludzkiego

RECENZJA PATRONACKA

Wyśmienicie sportretowana przez Iwonę Grądzką, znaną już moim czytelnikom. Przepiękna okładka zachęca do sięgnięcia po ten esencjonalny zbiór tekstów. Kolejnym niewątpliwym walorem poematów jest ich lapidarność, w której zawiera się wszystko, co istotne.

Tytuł zbioru, zamierzenie lub nie, nawiązuje do poglądów mistyków chrześcijańskich. Tu na myśl przychodzi św. Jan od Krzyża. W jednej ze swoich prac pisał: Noc ciemna jest synonimem duchowego procesu. 

Demon jawi się tu jako symbol rozterek wewnętrznych, zwątpienia, ale i kryzysu egzystencjonalnego, przynoszącego ukojenie.

Zdrada. Kłamstwo. Konfrontacja z własnymi wyobrażeniami.

Zawartość tomu Ciemna noc duszy z Demonem stanowi komentarz do współczesnego świata, pełnego pychy, nienawiści, zawiści, i w którym ucieka się od przeciwności, trudności.

Treść jest niepokojąca, zawiera multum spostrzeżeń, a utwory mają charakter pogłębionej refleksji filozoficzno-religijnej: /O zmierzchu drzewa kołyszą mnie do snu/ radzą, jak odstawić trunki toksycznej miłości/szepczą kołysankę na zbawienie przeklętej duszy/która gotuje się w mękach piekielnych/ogniu przewrotności/.

Kolejny raz podmiot liryczny obnaża fałsz w postaci chwilowych, nietrwałych uniesień, uzależnień, życia bez wartości: /Mistyfikatorzy mass mediów/nie zamykają złotych ust, mów autorskich, retorycznych/mitomani snów o potędze/przekonują do nowych trendów w sztuce, modzie, w mediach/.

Iwona Grądzka nadmienia również o bredniach wygłaszanych przez samozwańczych ekspertów: /Na Instagramie kuglarze odsłaniają ciemną stronę/ludzkiej natury/drugą stronę medalu/oblicze demona/pozy nagości/.

Ci twórcy nowego, wspaniałego świata obiecują szczęście, dostatek. W praktyce zgubę i nałogi.

Poetka porusza temat społecznej izolacji, ucieczki od rzeczywistości i budowaniu murów: / Drzwi zamknięte przed złym spojrzeniem/nieżyczliwym, niebieskim dniem/ drzwi przeciwwłamaniowe/podwójnie zablokowane/przed nieszczęściem/klęskami żywiołowymi/dobro domu monitorowane ukrytą kamerą/.

Narratorka pyta nas o to, czy potrafmy zmierzyć się z własnymi niedoskonałościami i żyć inaczej: /Stanięcie wobec własnego strachu/wymaga odwagi/upiory przeszłości, zjawy teraźniejszości/widma przyszłości nie dają za wygraną/ w tunelu złych mocy/.

Reasumując: autorka wyraża głębokie zaniepokojenie o przyszłość. Wojna, przemoc, dokąd zmierzamy? Zebrane zostały tutaj przestrogi przed bezcelową, ziemską wędrówką: / Świat otwiera się przed tobą/uchyla wrota/oko świątyń bogów i bożków, złotego Buddy/ wojenne werble uderzają/w samo serce narodów/wjeżdżasz w samo serce konfliktu zbrojnego/fabryki zbrojeń/ świat na krawędzi III wojny/dławi się strachem i zachwytem/.

Współpraca patronacka i recenzencka z Wydawnictwem AlterNatywne.

-------------------------------------------------------------------------------

Garść przydatnych informacji:

Autor: Iwona Grądzka

Tytuł: Ciemna noc duszy z Demonem

Oprawa: miękka

Gatunek: poezja

Wydawnictwo: AlterNatywne.

Suma stron: 64

In dubio pro reo

 

W ostatnich latach sporą popularnością cieszą się opracowania mające z założenia ukazać podwójne standardy występujące wśród dostojników Kościoła katolickiego. Publikacje te na ogół cechuje prosty, bulwarowy język, a intencją ich autorów jest wzbudzenie u odbiorcy negatywnych emocji. Szczególnie gdy stwarza się pozory wiarygodności i przywołuje relacje świadków, przeważnie anonimowe.

Znaczna część bohaterów reportażu Artura Nowaka Plebania już nie żyje, nie mogą więc w żaden sposób ustosunkować się do wysuwanych zarzutów. To główny mankament tych dziwacznych wywodów.

Co dostajemy w książce, która swoją premierę miała w zeszłym roku? Historie orgii, wynaturzonych praktyk seksualnych, degrengolady moralnej rujnującej i tak nadszarpnięty autorytet tej instytucji. Wydarzenia rozgrywają się w różnych parafiach na terenie Polski.

W dzisiejszej recenzji chciałabym się jednak skoncentrować na ''nowych'' oskarżeniach kierowanych w stronę dwóch kardynałów odgrywających kluczową rolę w dziejach Polski: Adama Sapiehy i Karola Wojtyły. To, co napisał autor, wymaga komentarza. Otóż znany prawnik pozwolił sobie wysunąć  antynaukową hipotezę o rzekomym homoseksualizmie  obu wymienionych hierarchów.

Artur Nowak rozważa:

Czy prawdą jest to, o czym mówi się od lat [gdzie?kiedy- przyp.mój], że polskiego papieża z homoseksualizmu <leczyła> Wanda Półtawska?

Wprawdzie publicysta powołuje się na ustalenia kogoś innego, w dalszej części książki rozwija ten wątek.

W opowieści występuje mnóstwo nieścisłości, ale sprawa wydaje się zagmatwana. Trudno bowiem wyobrazić sobie milczenie w tej sprawie środowisk wrogich Kościołowi, w tym m.in. Jerzego Urbana. Zresztą kwestie obyczajowe z lubością wykorzystałaby Służba Bezpieczeństwa, tak się nie stało. Dlaczego? Narracja wątła, niespełniająca standardów merytorycznych, razi skąpy materiał źródłowy.

Niech czytelnik sam oceni ''odkrycia" dziennikarza: 

W Watykanie- a wiem, że również w Krakowie-szeptano na temat jego związku [JPII] ze Stanisławem Dziwiszem oraz <leczeniu> z homoseksualizmu, które miała prowadzić na papieżu jego przyjaciółka Wanda Półtawska.

Zarzutów wobec przedstawionych treści jest więcej. Pisarz wzmiankuje o domniemanych praktykach seksualnych Księcia Niezłomnego: 

Kazał rozbierać się klerykom do naga [...]. 

Resztę wulgarnych opisów Wam oszczędzę. 

Artur Nowak, który w licznych wywiadach deklaruje, że był ofiarą dwóch księży pedofilów, próbuje dociekać, ale szerzej nie bada tej sprawy. Insynuuje: 

Czy jedną z ofiar Adama Sapiehy był jego pupil Karol Wojtyła?

Autor, zdaje się, chyba zapomniał o rzymskiej maksymie in dubio pro reo, będącej fundamentem procesu karnego. Mężczyzna nie dochował staranności badawczej: fatalna krytyka źródeł, przyjmowanie wszystkiego bezkrytycznie, za pewnik. Duży minus za brak odsyłaczy.

Formułowanie takich przypuszczeń obliguje do gruntownej, solidnej kwerendy archiwalnej. Tutaj tego zabrakło.

Oblicza współczesnego zła

 RECENZJA PATRONACKA

W antologii poematów Iwony Grądzkiej pod znamiennym tytułem Egzorcyzmy. Czytelnik dostaje bogactwo rozważań na temat kondycji społeczeństwa, na temat czasów, w których przyszło nam żyć. Teksty są próbą uwolnienia się od wszechobecnych niegodziwości, nikczemności. Wszystko to stanowi motyw przewodni twórczości poetki.

Zakłamanie, nienawiść, przemoc

Podmiot liryczny wzmiankuje o wszelkiej maści hipokrytach dyktujących nam jak mamy żyć i narzucających wszystkim swój kanon wartości. Ci sami kreują nowy model człowieka konsumpcyjnego: /Dwie twarze nowego oblicza/zakładają na siebie bożyszcze współczesności/władcy i celebryci/ technokraci i biurokraci/.

Jesteśmy przestrzegani przed fałszywymi, obłudnymi przekazami: /Maski dwulicowe/maski kolorowe kameleona/kamienne oblicza/ gorgony na wszelkie okazje/są krzykiem ostatniej mody polityków i celebrytów/.

Pisze Grądzka w sposób bezpretensjonalny i dobitny o panoszącej się agresji, przemocy, a co za tym idzie, lęków i niepokoju: /W głuchej nocy buszują bandyci/ z ukrytą bronią w dłoni/ ciemne typy zalewają ulice/ o północy budzi mnie krzyk napastowanych kobiet/.

Brak uważności, obojętność, jałowość egzystencji

Autorka nadmienia o iluzjach i fasadowości codzienności i niezwracaniu uwagi na rzeczy ważne: /Wielu dało się wywieźć w pole/na manowce/ słodkimi słowami/kwiecistymi frazesami/zbudowali domek z kart, iluzji i złudzeń/.

Narratorka ustosunkowała się do otaczającej nas degrengolady moralnej, przebiegłej socjotechniki: /Twój mózg poddany praniu/mocy adwersarza/gubi spokój/zatopił się w sieci diabelskiej inwigilacji/kontrakt, który stawia życie/dobro, zło, miłość, nienawiść/ do góry nogami/na jedną kartę/.

Przekaz Iwony Grądzkiej pozostaje aktualny, kilka zdań poświęcono celebrytom: /Mnożą się grupy celebrytów/z większym apetytem na życie/królowie i królowe życia/nienasyceni jego smakiem/ zapachem, chwilą/ścigają się o puchary, kielichy świętego Graala/nie zadowolą się byle czym/.

Pisarka punktuje ten próżny świat, pełno tu pseudogwiazd o hedonistycznym podejściu do: /Ich apetyt na życie wciąż rośnie/w miarę jedzenia/również słupki popularności na wykresach/przepychu bogactw, usług/.

Kłamstwo, manipulacja

Poetka docieka, kim są kłamcy, którzy: /Wyrastają jak grzyby po deszczu/ w podmiejskich lasach, parkach/przemawiają z trybun, placów, mostów/ na rogach i skrzyżowaniach szybkiego ruchu/z witryn sklepów/szklanych ekranów/mówią złotymi głoskami, że czarne jest białe/.

Iwona Grądzka odsłania ich modus operandi:/Notoryczni łgarze/ostrzą języki/tuż przy twoim uchu/przed oczyma/rysują kolorowe wiraże/podstawiają delicje sułtańskie pod usta/manipulanci w eleganckich garniturach.

Współpraca patronacka i recenzencka z Wydawnictwem AlterNatywne.

------------------------------------------------------------------------------

Kluczowe informacje dla potencjalnego czytelnika:

Autor: Iwona Grądzka

Tytuł: Egzorcyzmy

Oprawa: miękka

Gatunek: poezja religijna

Wydawnictwo: AlterNatywne

Suma stron: 66

Ławka: symbol refleksji i zadumy

RECENZJA PATRONACKA

 

Czy zdarza się Wam sięgać po lekturę zachęcającą do zatrzymania się na moment w tym nieco zwariowanym świecie i wejrzenia w głąb siebie?

Powiastka Ławka stanowiąca świetny debiut Eli Figielek z pewnością zalicza się do tego typu pozycji. 

Czy każdy błąd można naprawić? Czy winy można odkupić? Czy nie jest już na to zbyt późno? Przed jakimi dylematami staną bohaterowie?

Początek historii zapowiada się enigmatycznie, zachęcając tymczasem do dalszego jej zgłębiania.

Był w kościele. Ławka, na której siedział, miała kolor pięknego hebanu. Przed nim stał równiutki rząd takich samych. Ta była ostatnia.

Postacie wykreowane w opowieści pisarki konfrontują się ze swoimi doświadczeniami, prowadzą rozważania z własnym sumieniem. Dokonują rozrachunku z przeszłością, czy możemy mówić o swoistym katharsis? I co wspólnego z tym wszystkim ma pozornie zwyczajna ławka?

Czasem w życiu jest tak, że trzeba zakończyć jeden etap, żeby zaczął się drugi, nawet jeśli to bardzo boli.

Symbolika ławki

Ławka jako metafora wątpliwości, rozdarcia, zagubienia bohaterów znajdujących się na rozdrożu. Wszyscy oni są pełni sprzeczności, konfliktów wewnętrznych, ich życie zaczyna się coraz bardziej komplikować. Do głosu zaczynają dochodzić emocje, poczucie krzywdy, niesprawiedliwości. A może też i sumienie przypomina niektórym o ich niecnych sprawkach.

W każdej części poznajemy odrębne losy, ale elementem scalającym jest właśnie ławka. Jak nieprzemyślane, tragiczne wybory, tajemnice nadały bieg życiu Julii, Hanny i innych. Sekret, który ujrzał światło dzienne, podwójne życie, amoralność, choroba, zdrada.

Ela Figielek zaskoczyła nietypowym ujęciem tematu, jakim są złożone relacje międzyludzkie, starała się ująć rozmaite oblicza człowieka.

Czy ewidentnie pogubieni bohaterowie wejdą na nową ścieżkę życia i odzyskają upragniony spokój? Czy ławka im to ułatwi?

Często my sami nie zdajemy sobie sprawy z konsekwencji podejmowanych przez nas działań mogących odcisnąć piętno na dalszym życiu. Do czasu. To też rewelacyjnie udało się pokazać autorce, która stworzyła kapitalną opowieść o życiowych przeciwnościach. Jestem przekonana, że tu odnajdzie się każdy z nas.

Przyznam, że  nie mogłam się doczekać momentu, aż opowiem Wam  o tej niezwykłej ławce.

Współpraca patronacka i recenzencka z Wydawnictwem AlterNatywne.

-------------------------------------------------------------------------------

Praktyczne informacje o książce:

Autor: Ela Figielek

Tytuł: Ławka 

Gatunek: literatura obyczajowa

Wydawnictwo: AlterNatywne

Okładka: miękka

Suma stron: 203

Granice wykorzystania AI

 

Coraz częściej narzucającej społeczeństwu określony sposób postępowania, m.in. w kwestiach konsumenckich czy sympatiach politycznych. Wedle klasycznej definicji:

Sztuczna inteligencja potrafi naśladować ludzkie zdolności poznawcze, takie jak uczenie się, rozwiązywanie problemów, podejmowanie decyzji. Bywa wykorzystywana w niewłaściwy sposób, przecząc zasadom współżycia społecznego.

Czy jest się czego obawiać? AI stanowi zagrożenie w życiu obywateli przez tworzenie fake newsów, spreparowanych nagrań wprowadzających w błąd opinię publiczną. Raport Resamble (2025) pokazuje, że 68 procent sfabrykowanych materiałów trudno odróżnić od tych rzetelnych, prawdziwych.

Tymczasem pojawia się pytanie, z czym przyjdzie się zmierzyć naszemu bohaterowi?

Stałem się jednym z nich- partyzantów sennego miasta, stróży nocy, ludzi, którzy szli spać, dopiero gdy niebo robiło się różowo-pomarańczowe i wreszcie wstawało słońce.

Co takiego go trapi, że jest przepełniony goryczą?

Bruno przeszedł skomplikowaną operację mózgu, niestety nie zakończyła się całkowitym sukcesem medyków. Po zabiegu wystąpiły powikłania, utrudniające mu codzienną egzystencję. W związku z powyższym sytuacja wymusiła na mężczyźnie wprowadzenie nowych, optymalnych rozwiązań, które z założenia miały mu pomóc. Ale czy tak będzie?

Nowa rzeczywistość staje się koszmarem dla bohaterów.

Czułem się jak przegryw. Bez kobiety, bez stałej pracy, bez perspektyw. No bo kto chciałby założyć rodzinę czy nawet firmę z gościem, który żyje jak zombie.

Bruno czuje się sfrustrowany, ma poczucie niezrozumienia i odrzucenia. Sytuacja zaczyna go przerastać, czemu daje wyraz w postaci suto zakrapianych imprez.

Czyżby do czasu? Czy znajdzie się dla niego ratunek? I jak tytuł historii odnosi się do fabuły?

W Asystencie  pojawia się wątek uczuciowy znacznie wzbogacający ogólne wrażenia i wiele wnoszący do całości. Powieść podzielona na dwie części o wielowątkowym  charakterze, czytelnik nie powinien się tutaj pogubić. Autorce gratuluję debiutu i pomysłu na coś świeżego i oryginalnego, bo omawiana pozycja jest nowatorska i nietuzinkowa.

Współpraca recenzencka z Wydawnictwem Moc Media

-------------------------------------------------------------------------------

Informacje o książce:

Autor: Patrycja Kosek

Tytuł: Asystent

Gatunek: literatura piękna

Wydawnictwo: Moc Media

Suma stron: 294

Co to znaczy być wiarygodnym?

Na powyższe pytanie odpowiedzi poszukuje krakowski socjolog.

O tym, co jest kluczem właściwych relacji. Po co nam inni ludzie? Kiedy jesteśmy profesjonalni, a kiedy nie? Czy rzetelność i sumienność mogą być pozorowane? O kreowaniu fałszywego wizerunku, o kryzysie wiarygodności w codziennym życiu.

Problematyka podejmowana przez Piotra Sztompkę ukazana została w sposób barwny, plastyczny, bez naukowego nadęcia.

Człowiek jest istotą społeczną, jak to rozumieć? Koncepcja rozpowszechniona przez Arystotelesa głosi, że wszyscy podlegamy socjalizacji, czyli uczymy się przez naśladownictwo, przyswajamy określone normy, wzory zachowań. Dla prawidłowego rozwoju społecznego niezbędny będzie kontakt z drugą osobą i realizacja potrzeb wg klasyfikacji Abrahama Maslowa (przynależność, uznanie).

Zatem, co to znaczy być wiarygodnym? Tak to rozumie autor: 

Nie możemy żyć bez relacji z innymi ludźmi. By je rozwiązywać i utrzymywać, niezbędna jest wiarygodność.

Poruszając poszczególne zagadnienia, naukowiec odwołuje się do beletrystyki, jako źródła wiedzy o człowieku, cytując fragmenty na poparcie tez. Publikacja, choć stworzona przez profesora, ma charakter gawędziarski.

Piotr Sztompka wymienia rodzaje wiarygodności (nieodzownie związanych z etyką, wewnętrznym kodeksem moralnym), jej oznaki. Wskazuje uczony na rozmaite pola manipulacji (udział celebrytów), poprawianie nadszarpniętego wizerunku. Autor podaje przykłady z życia, odnosi się do pojęcia wiarygodności również w życiu publicznym. Wiarygodność w nauce, medycynie, polityce.

  

Socjolog płynnie przechodzi z ogólnych kwestii do tych bardziej szczegółowych, związanych z tytułem rozważań.

Czy wiarygodny może być polityk, który swoją postawą zaprzecza głoszonym przez siebie postulatom?  Czy uczciwy może być lekarz przyjmujący korzyści majątkowe? Jakie świadectwo wystawia sobie prawnik łamiący etykę zawodową albo prawo? Odpowiedź na powyższe pytania zdaje się  oczywista.

Reasumując: Książka Wiarygodność. Sekret dobrych relacji ma charakter eseju socjologicznego o określonej strukturze, po który warto sięgnąć.