Prezydent nieprzypadkowy: Sługa Narodu

Rodak charyzmatycznego przywódcy ukraińskiego popełnił biografię. Czy raczej, jak pisze we wstępie Paweł Pieniążek, jest to: Wstęp do biografii wciąż urzędującego prezydenta Ukrainy.

Sergiej Rudenko jest krytyczny wobec swojego bohatera, przynajmniej jeśli chodzi o początkową jego aktywność (niezrealizowane obietnice wyborcze, etc.). Nie szczędzi mu gorzkich słów (ale dostrzega też jego dobre strony, sumienność, pracowitość, oddanie rodzinie). Publicysta przyznaje się do swojego sceptycyzmu względem: Komika, który nie rozumiał procesów politycznych. Dobrze, dzięki temu otrzymujemy żywy, plastyczny i nielukrowany portret człowieka z krwi i kości.

Autor nadmienia o próbach zamachu na Zełenskiego, wyliczył, że było ich dziesięć (wykonawcami była grupa Wagnera). Niecny plan agresora Putina spełzł na niczym. Zabrakło mi jednak ukazania złożonych relacji ukraińsko-rosyjskich z naciskiem na działania hybrydowe gospodarza Kremla. Dziennikarz koncentruje się na polityce wewnętrznej.

Rudenko analizuje blaski cienie przywództwa Zełenskiego, brak doświadczenia politycznego nie stał się przysłowiowym ''gwoździem" do trumny. Wręcz przeciwnie, szósty prezydent Ukrainy uczynił z tego faktu atut. Niesłusznie dawny producent filmowy został zlekceważony przez politycznych przeciwników, w tym głównie przez Petra Poroszenkę. W trakcie kampanii wyborczej były prezydent dostał solidną, srogą lekcję patriotyzmu, zamiast dbania o własne, partykularne interesy.

Na rynku wydawniczym ukazało się jak dotąd kilka prac próbujących oddać życiorys Zełenskiego, ta jest wiarygodniejsza i ciekawsza i sprawniej napisana. Znajdziemy tu całą masę interesujących informacji, np. czy w środowisku prezydenta znajdował się rosyjski kret? Najprawdopodobniej tak, chociaż Rudenko utrzymuje, że winnego nie znaleziono. Ostatnie rozdziały tej opowieści powstały w schronie, gdy trwały rosyjskie naloty na niepodległą Ukrainę.

Historia nadal będzie wystawiać oceny temu politykowi, jakie to będą noty? Czas z pewnością przyniesie odpowiedź. Jedno jest pewne: Wołodymyr Zełenski od 24 lutego 2022 roku, czyli z chwilą inwazji Rosji na Ukrainę, udowadnia, że nie jest prezydentem z przypadku. To rzeczywisty Sługa Narodu.

Transakcja epoki, czyli jak sprzedano Polskę w Magdalence

Publikację otwiera alfabet transformacji, prof. Sławomir Cenckiewicz zaznajamia czytelnika z rozmaitymi terminami. Wyjaśnia też, na czym polega działalność Centralnego Archiwum Wojskowego (CAW).

Znany historyk charakteryzuje bandycką politykę szefa MSW, gen. Czesława Kiszczaka, który to w wolnej już Polsce został faworytem salonów, określanego mianem człowieka honoru. Nigdy też nie poniósł konsekwencji swoich zbrodni, jego zwolennicy czuwali nad tym, aby nie stała mu się żadna krzywda.

Niektóre felietony Sławomira Cenckiewicza są znane czytelnikom takich pism jak ,,UważamRze", ,,Do Rzeczy". Warto podkreślić fakt, iż ta monografia jest mocno oskarżycielska, o nierozliczonych przestępstwach czy zaprzaństwie, jakie się dokonało w miejscowości pod Warszawą.

Na czym polegała operacja ,,Majorka"? Kto i dlaczego ostrzegł Józefa Oleksego przed kontynuowaniem znajomości z Władimirem Ałganowem? Co Tadeusz Mazowiecki sądził o Żołnierzach Wyklętych i ,,Solidarności"?

Naukowiec odwołuje się do beneficjentów transformacji ustrojowej, nadmieniając o słynnej, wielotomowej publikacji   Resortowe Dzieci...Najciekawszy jest rozdział poświęcony rozmowom w Magdalence, Cenckiewicz uwypukla, to o czym mówił ostatnio prof. Andrzej Zybertowicz, że władza podzieliła się rządami z własnymi agentami (za prawdziwe słowa, naukowca podano do sądu). Czy w willi rządowej doszło do zdrady? Tak, ponieważ warunki dyktował Kiszczak, tym samym gwarantując sobie specjalny status quo, nietykalność. Dobrze ilustrują to słowa Adama Michnika: pije za taki rząd, gdzie Lech będzie premierem, a gen. Kiszczak ministrem spraw wewnętrznych. Równie znamienne było stwierdzenie Stanisława Cioska: Gdy obecnie rządzący podzielą się władzą z opozycją, to będzie ona miała piękne samochody. W ten sposób haniebna działalność komunistów została przypudrowana hasłami wolności i demokracji.

Książka charakteryzuje się sporymi walorami poznawczymi, zdjęcia są bardzo wymowne. Interesująco i wyczerpująco opisano genezę WSI i pajęcze powiązania dawnych funkcjonariuszy z III RP.

Politkowska: wolność jest w nas

Rosja Putina to arcyważny i bezkompromisowy reportaż rozpoczynający się od mocnych i prawdziwych słów: Ta książka traktuje o Władimirze Putinie- nie w taki sposób, w jaki jest on zazwyczaj postrzegany na Zachodzie. Czyli nie przez różowe okulary.

Publikacja została wznowiona po osiemnastu latach od premiery wydawniczej, ale prawda przekazywana przez znakomitą dziennikarkę wciąż jest aktualna.

Szokuje skala rosyjskiego barbarzyństwa, krwawa, zuchwała eliminacja przeciwników politycznych, nepotyzmu, korupcji, mafijnych układów na szczytach władzy. Rosja, kraj, w którym inteligencja już dawno zbankrutowała (czego zresztą nie ukrywają przez swoje wypowiedzi ''chłopcy-putinowcy''), obecnie jest to agresor, który napadł na niepodległe państwo. Niezależna publicystka przypomina o zbrodniach Putina w Czeczenii, masakrze w teatrze Dubrowka czy rzeź dzieci i dorosłych podczas liniejki, czyli rozpoczęcia nowego roku szkolnego w Biesłanie. Podobnie jak w przypadku innych spraw, Politkowska materiałów miała aż nadto.

Anna Politkowska była wrogiem numer jeden na ''liście" kremlowskiego satrapy, autorka wielu cenionych, nagłaśnianych reportaży demaskujących reżim prezydenta Federacji Rosyjskiej. Pisze o chorych wizjach człowieka wyzutego z jakichkolwiek uczuć wyższych, posługującego się młotem i terrorem, z czasem (przykład Ukrainy) urzeczywistnionych. Putin to zbrodniarz zwalczający przejawy demokracji i pacyfikujący oponentów.

Ta dzielna i odważna kobieta najpierw została otruta na pokładzie samolotu. Znajdowała się w ciężkim stanie, ale przeżyła, drugim razem los już nie był dla niej taki łaskawy. Kula dopadła Annę 7 października w 2006 roku, przypomnieć należy, iż w tym dniu urodziny obchodził jeden z najważniejszych ludzi w państwie... Politkowską zastrzelono (oczywiście przez ''nieznanych" sprawców) w windzie w bloku, w którym mieszkała, cena za heroizm była wysoka, ta, która prowadziła negocjacje z terrorystami w moskiewskim teatrze czy w Czeczenii, przepłaciła to życiem. Na Kremlu szampan lał się strumieniami.
Czyżby Anna przeczuwała, że coś się święci? W jednym ze swoich tekstów napisała: Wiem, że moje obawy nie są wyssane z palca.

W zamieszczonych na końcu przypisach zwięźle objaśniono wiele kwestii, warto i tam zajrzeć.

Tekst został wyróżniony przez redakcję portalu nakanapie.pl.

Studium zła

Szymon był noworodkiem, kiedy został brutalnie odebrany swoim rodzicom. W niejasnych okolicznościach chłopiec zostaje im oddany; od tego czasu mija kilka lat. Obecnie jest już dorosłym mężczyzną, pracuje jako psycholog prowadzący prywatną praktykę, ożenił się. Jednak jego małżeństwo nie należy do udanych dlaczego? Szymon irytuje czytelnika bezradnością oraz uzależnieniem od matki, to człowiek inteligentny i empatyczny, ale ma słaby charakter. Zdecydowanie brakuje mu ikry i odwagi.

Czy wszyscy są tu uczciwi? Akcja rozgrywa się na przełomie XX oraz XXI wieku w Warszawie.

Nie wiem, czy takie były intencje autorki, ale faktem jest, że kidnaping stanowił nie lada problem w PRL. Była to często spotykana praktyka, nie dotyczyła tylko dzieci osób wysoko postawionych.

Matka po przeżytej traumie spowodowanej porwaniem dziecka staje się osobą nadopiekuńczą, nieustannie wtrącającą się w życie dorosłego syna. Kobieta bywa wręcz apodyktyczna, nie znosi sprzeciwu. Starsza pani jest upiorna, przebiegła i wyrachowana, nieustannie uprzykrza życie znienawidzonej synowej, w obronie Szymona zdolna jest do wszystkiego...

Fabuła tego thrillera została ciekawie nakreślona, mnóstwo kapitalnych wątków, które pozostają logiczne i spójne. Zasada wzajemności to nie jest kolejny oklepany kryminał z niewiarygodną akcją. Tutaj mamy udane połączenie wątków psychologicznych i kryminalnych; każdy z bohaterów jest pogubiony; mistrzowsko rozbudowa intryga oraz brawurowe zakończenie. Lektura jest bardzo zajmująca, do przeczytania w jeden, maksymalnie dwa wieczory.

Czy zasada wzajemności zawsze znajduje zastosowanie?

Agnieszka Peszek wzbudza zainteresowanie w czytelniku, nie pozwalając odłożyć tej książki na półkę. Doprawdy od zaprezentowanych historii nie można się oderwać, pochłania do reszty. Każda z nich jest inna, ale mają, jeden wspólny mianownik; jaki, przekonajcie się sami.

W Zasadzie wzajemności mamy wielki kocioł prawdziwych emocji: zazdrość, nienawiść, osaczanie, strach, obsesja, pragnienie dominacji nad drugim człowiekiem.

Miłym akcentem była zamieszczona dedykacja autorki.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl.

Chore wizje zdegenerowanego człowieka

Przypomniane za sprawą najnowszej publikacji autorstwa profesora Grzegorza Kucharczyka. III Rzesza Niemiecka to pasjonujący esej historyczny. Książka bogata jest w warstwie merytorycznej i ilustracyjnej, zwięzły styl naukowca sprawia, że treść jest bardzo przystępna w odbiorze. Jakość edytorska pierwsza klasa, wydawnictwo Biały Kruk znów nie zawiodło.

Co sprawiło, że niespełniony i sfrustrowany malarz, zawładnął umysłami milionów?

Należy oddać profesorowi, iż zaprezentował nowatorskie, oryginalne i świeże spojrzenie na ten dziwny twór. Naukowiec skoncentrował się na mało znanych aspektach, jak kwestie rasowe okraszone wynurzeniami kanclerza III Rzeszy.
Gwoli ciekawostki, trzeba mieć na względzie, iż określenie nieoficjalnej nazwy państwa niemieckiego, a ściślej rzecz ujmując tysiącletnia Rzesza Niemiecka odwołuje się do pewnego mnicha cysterskiego o przekonaniach gnostyckich, żyjącego w Italii na przełomie XII i XIII. Ów zapowiadał nadejście trzeciej epoki w dziejach ludzkości: nastąpi Trzecia Epoka, trwać będzie tysiąc lat.

Termin Trzecia Rzesza na dobre zakorzenił się w literaturze utożsamianej z nurtem stricte volkistowskim, dość wspomnieć o powieści z 1900 roku Johannesa Schlafa Das Dritte Reich. Z drugiej strony, jak wskazuje Grzegorz Kucharczyk, samo pojęcie na popularności zyskiwało w Niemczech od połowy lat 20. XX wieku.
Arthur Moeller van dem Bruck w utworze Das Dritte Reichogłosił, iż Trzecia Rzesza będzie stanowić konglomerat nacjonalizmu oraz socjalizmu.

Z wielkim znawstwem publicysta wzmiankuje o religii w kraju zbrodniarza, nadmieniając również o relacjach ze Stolicą Apostolską. Zapoznamy się też z tym, jak wyglądała kultura masowa w nazistowskich Niemczech: ,,New Deal" w ujęciu Adolfa Hitlera oraz zawłaszczenie twórczości Karola Maya.

Henry Ford potentat samochodowy, ,,czysty Aryjczyk" i zwolennik satrapy, swoje przekonania wyraził w dziele Międzynarodowy Żyd. Coca-cola w Niemczech pojawiła się w 1929 roku. Naziści należeli do zwolenników amerykańskiej prohibicji; od 1936 roku obowiązywał zakaz reklam napojów alkoholowych, skierowanych do młodych.

To w III Rzeszy jako pierwszym kraju na świecie, wprowadzono badania pod kątem zachorowalności na raka piersi. Propagowano instrukcję samobadania piersi; wynikało to z czysto pragmatycznych względów.

Każdy z rozdziałów zakończony jest solidną porcją przypisów, zawiera także niezbędne objaśnienia.

In memoriam

Publikacja Kama. Historia życia Kamili Skolimowskiej stanowi kronikę dokonań wybitnej sportsmenki. Ale nie tylko, dostajemy również żywą opowieść o sympatycznej dziewczynie z sąsiedztwa, którą sukcesy nie zmieniły. I która odeszła za szybko, zbyt szybko... Kamila odznaczała się pogodnym usposobieniem, była też uparta i zdeterminowano na to, aby wiele osiągnąć.

Sukcesy, na które sumiennie pracowała, przychodzą szybko, bo już w młodym wieku Skolimowska, mając zaledwie czternaście lat, zdobyła złoty medal seniorskich mistrzów Polski, ustanawiając tym samym nowy, krajowy rekord kraju. Dziewczyna zadebiutowała w wioślarstwie i podnoszeniu ciężarów. Sportowe geny upomniały się o swoje, jej tata, Robert Skolimowski jest znanym sztangistą, olimpijczykiem z 1980 roku. Jeszcze przed ukończeniem osiemnastego roku życia zdobyła złoty medal na igrzyskach w Sydney.

Znakomitą zawodniczkę wspominają najbliżsi, rodzina, przyjaciele, partner życiowy. Swoimi wspomnieniami dzielą się również nauczyciele i wykładowy akademiccy, podkreślając, że dziewczynie samozaparcia i uporu nie brakowało.

Lekkoatletka uprawiająca rzut młotem oraz.... policjantka w stopniu sierżanta. Czym żyła Kamila Skolimowska? Co ją interesowało? Poznajemy ją od strony prywatnej jako miłośniczkę dobrej kuchni i ptasiego mleczka. Złota medalistka zaznała smaku zwycięstwa, ale też i goryczy porażki

O sportsmence powstała sztuka teatralna pt.: Ciało kobiety- młot w reżyserii Judith Depaule. Spektakl zaliczył klapę i szybko został zdjęty z afisza.

Autorzy reportażu biograficznego umiejętnie oddają naturę i charakter bohaterki, ale nie są to przesłodzone opowiastki. Mają raczej charakter słodko-gorzki. Na publikację składa się całe mnóstwo fotografii, na których widnieje Kamila w rozmaitych sytuacjach życiowych; zawsze roześmiana i pogodna tak jak na okładce głównej.

Lekkoatletka odeszła nagle, 18 lutego 2009 roku podczas zgrupowania w Portugalii. Przyczyną śmierci był zator płucny, jako skutek nierozpoznanej zakrzepicy, choć Kamila uskarżała się na bóle łydek, przewlekłe zmęczenie. Na nagrobku wyryto poruszającą inskrypcję: Odchodzimy wtedy, kiedy lepsi już być nie możemy.

Medalistka pośmiertnie odznaczona została Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Na końcu książki zamieszczono wykaz wyników sportowych Kamili Skolimowskiej. Tej biografii nie da się czytać bez emocji.

Baczyński: 'poeta o nucie dostojnej'

Tak o wybitnym przedstawicielu pokolenia Kolumbów pisał, początkowo nieprzychylny mu Tadeusz Gajcy.

Katarzyna Zyskowska, autorka poczytnych powieści biograficznych, tym razem powróciła wraz ze znanym poetą i jego rodziną. Krzysztof Kamil Baczyński, introwertyk pochodzący z inteligenckiego domu o silnych tradycjach literackich (ojciec pisarz i krytyk literacki, matka nauczycielka, autorka podręczników szkolnych), talent ''wyssał z mlekiem matki".

Młody poeta nie zaznał szczęścia: toksyczna matka Stefania umilająca życie synowej, dającej dobitnie do zrozumienia, co o niej myśli. Ale może było inaczej, może te kilka krótkich chwil czyniło go człowiekiem szczęśliwym. Między nimi idealista, dzierżący na swych barkach ciężar walki o Ojczyznę. Uprzykrzająca życie małżeństwu kobieta, w gruncie rzeczy była nieco sfrustrowaną i nieszczęśliwą kobietą, rozumiejącą swój błąd poniewczasie. Przynajmniej taki obraz pani Baczyńskiej wyłania się ze zbeletryzowanej opowieści pisarki.

Krzysztofowi Kamilowi przyszło zapłacić wysoką cenę. Była nią śmierć: przedwczesna i niesprawiedliwa. O ukochanej żonie pisał z wielką czułością i pietyzmem: Ty jesteś imię moje.

Czy to była kula, synku, czy to serce pękło?

Każdy z bohaterów tej poruszającej opowieści rzeczywistość postrzegał inaczej, dostajemy do bólu szczere wspomnienia czy fragmenty twórczości Baczyńskiego, odpowiednio oznaczone w przypisach.

Żołnierz batalionu ,,Parasol'' ofiarę z życia złożył czwartego września 1944 roku, ginąc od kuli snajpera. Czy przeczuwał, że jego ukochana Basia zginęła trzy dni wcześniej? W poszukiwaniach syna nie ustawała Stefania Baczyńska, przekonując wszystkich i siebie, że Krzyś żyje, łudziła się do samego końca. Ostatecznie małżonkowie spoczęli w jednej, wspólnej mogile.

Lektura Szklanych ptaków jest porywająca, ujmuje realizmem, podobało mi się kilka kwestii, w tym między innymi spójność narracji i pogłębiony portret Baczyńskich. Będzie więc idealna na długie, jesienne wieczory. Okładka książki również przyciąga uwagę, ponieważ wplata w dramat nutę optymizmu. Oni są już razem. Krzysztof i Basia.