Esej o kondycji politycznej Polski

Rafał A. Ziemkiewicz, Cham niezbuntowany.

Z publicystyką dziennikarza tygodnika ,,Do Rzeczy" zapoznałam się już dawno temu. Zaczęłam od Michnikowszczyzny (znakomita diagnoza stanu umysłów pewnych osób). Przeczytałam też Uwarzałem Że, Złowrogi cień Marszałka, Pycha i Upadek.

Swego czasu poprawny politycznie do bólu serwis Allegro wykazał cenzorskie zapędy, blokując sprzedaż Chama niezbuntowanego. Nie mam pojęcia, w której części rozważań dopatrzono się treści o charakterze antysemickim. Zareagowało stowarzyszenie Nigdy Więcej, które umieściło tę publikację na indeksie ksiąg ''zakazanych".

Tym razem otrzymujemy analizę rzeczywistości politycznej i społecznej w naszym kraju. Sporo interesujących i niesztampowych przemyśleń.

Rafał A. Ziemkiewicz przypomina sprawę Lecha Wałęsy, aferę Dreyfusa we Francji.  Autor nawiązuje do presji środowisk LGBT, opisuje próby dyscyplinowania Polski przez polityków Unii Europejskiej, narzucania określonego sposobu myślenia. 

Trudno nie podzielić opinii publicysty: Polakom cholernie brak dziś poczucia godności.

Jesteśmy tu od tysiąca lat. Stworzyliśmy państwo, do którego ze wszystkich stron świata, z zachodu, wschodu i południa, ciągnęli ludzie jak do ziemi obiecanej.

A teraz byle łajza z Holandii czy Luksemburga pozwala sobie traktować nas jak małpy, które ledwo co zlazły z drzewa?! Stawiać nas do pionu, pouczać, wychowywać obietnicami szklanych paciorków i straszeniem ''sankcjami"?

I nasze tak zwane elity płaszczą się przed każdą taką łajzą z obrzydliwym służalstwem, prosząc, żeby Europa zechciała łaskawie jakoś przywołać do porządku tę polską hołotę, bo im się ona wyrwała spod kontroli i nie chce słuchać.

Następnie: Czas kiedy mogliśmy sobie pozwolić na leżenie i rekonwalescencję mija, kończą się światowe koniunktury, zaczynają prawdziwe schody, coraz bardziej strome. Trzeba ruszyć tyłek, przypomnieć sobie ,,czym tobie może być, o czym tobie marzyć i śnić".

Rafał A. Ziemkiewicz apeluje, że winniśmy się wyzbyć wszelkich, niezrozumiałych kompleksów względem Europy.

Ocena: 5/5.

Lewicy kłopoty z historią

Kto odpowiada za klęskę kampanii wrześniowej, red. Paweł Dybicz.

Tym razem dostajemy antologię tekstów, dokumentów sporządzonych przez wysokich urzędników państwowych. Ze wstępu dowiadujemy się, że: Powstały one w większości na potrzeby rządu na emigracji. Pisane były za granicą oraz w kraju- w czasie wojny i bezpośrednio po niej. Dotyczą analiz przyczyn klęski Wrześniowej' 39, odpowiedzialności za nią poszczególnych polityków, między innymi Rydza- Śmigłego, Mościckiego, Składkowskiego, Becka.

Dobrze znane są poglądy Pawła Dybicza dotyczące dziejów II RP, rządu londyńskiego. Jego sądy są dość mocno lewicowe. Surowo ocenia Józefa Becka, Stefana "Grota" Roweckiego, Edwarda Rydza- Śmigłego. Co do niektórych ocen postaci  można się zgodzić.

Praca podzielona jest na  osiem rozdziałów i przyznać trzeba, że treść jest uporządkowana i przejrzysta. Natomiast Paweł Dybicz w sposób jednostronny i wybiórczy traktuje przywoływane dokumenty. Gdy nie ma w zanadrzu racjonalnych argumentów, posługuje się obelgami i inwektywami ( co zrobić z aroganckim Beckiem?).

Redaktor opracowania wysuwa oskarżenia pod adresem rządów sanacji. Nakreśla kontrowersyjną sprawę Zaolzia ( 1938 rok i podział Czechosłowacji). Konkluduje:  Współczesna propaganda, czyli polityka historyczna, stawia zamachowcom z 1926 roku i twórcom klęski z 1939 r, pomniki.

Paweł Dybicz z niewątpliwą satysfakcją odnotowuje: Przegrana kampania wrześniowa spowodowała upadek reżimu zbuntowanego w Polsce przez legionistów.Przy wsparciu rządu Francji odsunięto sanację od władzy. Jej klęski dopełniły władze Rumunii, naciskane przede wszystkim przez III Rzeszę, które internowały polskie władze na terenie swego państwa.

Generalnie książka bazuje na kuriozalnej interpretacji historii.

Moja ocena: 2/5.

Ludobójstwo na Bałkanach- reportaż

Herve Gherquiere, Sarajewo. Rany są nadal zbyt głębokie.

Zastanawiając się nad tym, jaką książkę mogłabym Wam polecić, przypomniałam sobie o reportażu francuskiego publicysty. Dodam, że dość kontrowersyjnego w swoich dywagacjach. Nie wszystko jest czarno-białe jak chce to widzieć autor. Ale o tym za chwilę.

Moją ciekawość zawsze wzbudzały konflikty zbrojne i  postaci zbrodniarzy. Dawno temu przeczytałam pewną pracę: Tajny plan. Dlaczego Jugosławia musiała zniknąć z mapy świata? Nieco zapomniałam o tym temacie, aż do  dnia, gdy zapoznałam się ze szkicem biograficznym o gen. Ratko Mladiciu ( nazywanego ''rzeźnikiem Bałkanów) opublikowanym w pewnym tygodniku. Serbski generał odpowiedzialny jest za masakrę w Srebrenicy. W tym roku w lipcu minie 25 lat od tamtych wydarzeń. Mladić ścigany był przez Międzynarodowy Trybunał Karny dla byłej Jugosławii w Hadze. ''Rzeźnik Bałkanów" został pojmany w maju 2011 roku.

Bośnia i Hercegowina dochodzi do siebie od dwudziestu lat i nadal liże wojenne rany. Dzień po dniu kraj niszczeje, trawiony przez chorobę zwaną nacjonalizmem, i staje się czarną dziurą pośrodku naszego kontynentu (...).

Herve Gherquiere jest francuskim dziennikarzem, który w 2009 roku znajdował się w grupie publicystów uprowadzonych przez talibów w Afganistanie. W niewoli spędził około 1, 5 roku.

Jest doświadczonym i wytrawnym korespondentem wojennym, który relacjonował wydarzenia z byłej Jugosławii. Widział dużo, stał się obserwatorem niebywałego zacietrzewienia, barbarzyństwa, zbrodni i dramatów ludzkich.

Dziennikarz po latach odwiedza Bośnię i analizuje przyczyny zaistniałych wydarzeń. Rozmawia z bośniackimi muzułmanami, Serbami, Chorwatami. Przypomina akt ludobójstwa w Srebrenicy. Widoczne jest emocjonalnie zaangażowanie autora. Otrzymujemy zapis antagonizmów, wzajemnie podsycanej nieufności i podżegania. 

Można się spierać w aspekcie  rzetelności i bezstronności publicysty, który o największe bezeceństwa i okrucieństwo oskarża wyłącznie Serbów. Niektóre fakty ewidentnie przemilcza.

Reportaż firmuje Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Przeczytajcie.

Świadectwo miłości córki

Dorota Łosiewicz, Marta Kaczyńska, Moi Rodzice.

Wspomnienia te wydane zostały  w 2014 roku nakładem wydawnictwa The Facto. Obśmiewane i krytykowane, zanim jeszcze ukazały się drukiem. Autorkom przypisywano różne zamierzenia polityczne.

Dzięki staraniom znanej dziennikarki otrzymujemy hołd oddany Ukochanym Rodzicom. Publikacja ma charakter wywiadu-rzeki. Dorota Łosiewicz, felietonistka tygodnika ''Sieci" zadaje Marcie wyczerpujące i konkretne pytania. Córka Pary Prezydenckiej przypomina kulisy ich poznania się, opowiada o relacjach z matką i ojcem. Książka została wzbogacona o prywatne zdjęcia.

Marta Kaczyńska portretuje swoich Rodziców jako ludzi, którym nieobce były frasunki, troska o los jedynaczki. A przecież tzw. ''przemysł pogardy" im nie odpuszczał. Wbrew temu co próbowano nam wmówić, Lech i Maria Kaczyńscy byli ludźmi wielkiego formatu, o szerokich horyzontach intelektualnych.

Pani Prezydentowa dawała wyraz swojej dezaprobaty wobec poczynań polityków, broniła Doliny Rospudy (nie możemy okazać się barbarzyńcami).  Apelowała też o nieingerowanie  w zapis konstytucji dotyczący ochrony życia. Samodzielność myślenia małżonki prezydenta rozwścieczyła redemptorystę z Torunia: Pani prezydentowa z taką eutanazją? Ty czarownico ! Ja ci dam! Jak zabijać ludzi, to sama się podstaw pierwsza. Nie nazywajmy szamba perfumerią.

Lech Kaczyński, jak mało który polityk rozumiał rolę historii. Bronił należnego jej miejsca w społeczeństwie.

Książka Moi Rodzice jest wielce pouczająca i skłaniająca do refleksji na temat rzetelności i bezstronności mediów.

Polecam.

Prawdziwe oblicze reformacji

Paweł Lisicki, Luter. Ciemna strona rewolucji.

Autor rozważa kim w istocie był jeden z mnichów augustiańskich. Reformatorem? Idealistą walczącym z upadkiem moralnym papiestwa? Człowiekiem poszukującym prawdy?

Co głosił Marcin Luter? Jak wyglądała reformacja? Czy rzeczywiście chodziło mu o uzdrowienie chrześcijaństwa? Dziennikarz w skrupulatny sposób udziela odpowiedzi na powyższe pytania i rodzące się wątpliwości. 

Paweł Lisicki dostrzega, że wizerunek niemieckiego teologa  uległ zmianie na przestrzeni dziejów. Pewne kręgi czynią zabiegi mające na celu zrehabilitowanie Lutra.Dziś stał się autorytetem duchowym dla wielu osób, w tym dla katolików. Przyczyną takiego stanu rzeczy były wypowiedzi kardynałów: Waltera Kaspera, Kurta Kocha, Karla Lehmanna. Publicysta wskazuje na główną przesłankę: podważanie tezy o nieomylności głowy Kościoła.

Co jest przyczyną tak całkowitej zmiany stanowiska Kościoła? Powody mogą być dwa. Albo odkrycie nieznanych pism reformatora, rzucających światło na jego postawę, albo nowa interpretacja jego nauk. Żadne nowe pisma Lutra się nie pojawiły. Zatem powodem musi być nadanie wystąpieniu Lutra nowego znaczenia.

Dziennikarz cytuje różnych autorów: od protestantów do katolików. Przypomina genezę tego ruchu społeczno-religijnego. Punktuje faryzeizm i podwójną moralność w myśleniu i działalności swojego bohatera. Choćby aprobowanie drugiego małżeństwa Filipa Heskiego. Luter postąpił (akceptując bigamię niemieckiego władcy) podobnie jak ci, których potępiał.

Jeśli papież Franciszek ma rację, że w sporze o usprawiedliwienie Luter się nie pomylił, to znaczy, że w błędzie trwali ojcowie Soboru Trydenckiego. Podobnie dziwnie brzmi twierdzenie papieskie, że Luter nie chciał podziałów w Kościele skoro reformator nazywał papieża Antychrystem i chciał zniesienia Urzędu Nauczycielskiego.

Paweł Lisicki: eseista i tłumacz. Piastował funkcję redaktora naczelnego periodyków: ,,Rzeczpospolita", ,,Uważam Rze". Od 2013 roku jest współwydawcą tygodnika ,,Do Rzeczy". W dorobku tego autora znajdziemy też inne  pozycje książkowe, z którymi warto się zaznajomić: Grób Rybaka, Kto zabił Jezusa, Tajemnica Marii Magdaleny.

Czyżby zatem obecny papież i jego najbliżsi współpracownicy byli, jak to logicznie wynika z ich słów, luteranami?

Ocena: 5/5

Biografia

Lech Kowalski, Jaruzelski. Generał ze skazą.

Obszerne dzieło przybliżające pełny życiorys gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Człowieka, który sprawował urząd ministra obrony narodowej, premiera, aż wreszcie prezydenta. Odpowiedzialnego za wydarzenia Grudnia'70, wprowadzenie stanu wojennego, masakrę górników w kopalni ''Wujek"...

Podstawowym źródłem wiedzy autora są archiwa wojskowe.

Lech Kowalski zwraca uwagę na katolickie wychowanie, przywiązanie do matki przyszłego polityka, który będzie kształtował losy Polski. Pułkownik uwypukla  też pedantyczność swojego bohatera, sztywność w rozumowaniu, niewłaściwe prezentowanie faktów historycznych.

Biografia gen. Jaruzelskiego jest dokładna i znakomicie udokumentowana. Autor pokazuje jego drogę polityczną w kontekście Ludowego Wojska Polskiego. Wspomina o współpracy generała w niedalekiej przyszłości  z Informacją Wojskową (pramatka Wojskowych Służb Informacyjnych) ps. ''Wolski".

Znany brytyjski historyk Norman Davies powiedział:  Jaruzelski Wallenrodem nie był- trzeba nazwać rzeczy po imieniu. Jaruzelski był oficerem w służbie imperium rosyjskiego od lat młodości do emerytury.

Pewien publicysta niszowego periodyku kilka lat temu nawoływał: Gdzie jest dziś SLD, gdzie są ludzie, którzy powinni bronić honoru generała i całej jego epoki (...)?

Generał Wojciech Jaruzelski był  honorowany  przez wiele osób z polityki i mediów. Traktowany jako autorytet i mistrz takich ludzi jak: Adam Michnik (''odpieprzcie się od generała"), Jerzy Urban, Aleksander Kwaśniewski czy Monika Olejnik.

Ocena: 5/5.

Publicystyka

Leszek Szymowski, Homoterror. Europa stoi w obliczu niebezpieczeństwa. Homoseksualna propaganda rozsadza ją od środka.

W krótkiej notce zamieszczonej w Wikipedii przeczytamy, że Leszek Szymowski to: polski dziennikarz, fotograf, pisarz i przedsiębiorca. Autor książek i artykułów ujawniających kulisy afer politycznych i gospodarczych w Polsce. Wśród najważniejszych prac w dorobku tego publicysty znajdują się pozycje: Zamach w Smoleńsku, Agenci SB kontra Jan Paweł II, Zabić Komendanta. Kulisy zabójstwa Marka Papały czy Uwikłany. Nieautoryzowana biografia Zbigniewa Ziobry.

Książka poświęcona zjawisku, jakim jest homopropaganda, która systematycznie przybiera na sile. Nie mam nic przeciwko osobom o odmiennej orientacji seksualnej, ich życie, ich sprawa. Nie jestem cenzorem cudzej moralności. Natomiast jestem przeciwna żenującym prowokacjom ( wystarczy przypomnieć o przedstawieniu  w Boże Ciało pod Pałacem Prezydenckim ), które takie środowiska urządzają. Nie do przyjęcia są też próby indoktrynowania społeczeństwa. I znów, nie jestem też zagorzałym wrogiem mądrej edukacji. Ta wartościowa przynosi wiele korzyści.

Leszek Szymowski konkluduje:Nie ma tutaj pola do żadnych ustępstw ani do żadnych negocjacji. Albo my, albo oni. Albo nasza cywilizacja, albo ich świat. Tertium non datur.

Dziennikarz prezentuje mechanizmy działalności  zbiorowości LGBT: narzucanie swoich preferencji większości, oddziaływanie na dziedziny życia jak: edukacja, kultura czy prawo.

Autor wykonał benedyktyńską pracę w zebraniu i opracowywaniu materiału. Zadaje zasadne pytania, m.in. o granicę tolerancji. Niestety, przeszkadza agresywny i emocjonalny styl Szymowskiego. Niepotrzebnie posługuje się wulgarnymi określeniami: ''lesby", ''pedały".

Ogólna ocena: 4/5.